Lekker Hollands

Afgelopen maandag was ik een heel stuk beter voorbereid in mijn Drama les. Ik kende mijn hele monoloog, alleen elke keer als ik de eerste twee woorden zei, was ik volledig blank en wist ik niet meer hoe het verder ging. “Good morning” vormde een soort mental block. Het gebeurde ook niet maar 1 keer, ook niet 2 keer, maar elke keer als ik mijn monoloog opnieuw begon. Het was bijna hilarisch. Hoe dan ook, ik heb goed kunnen repeteren en ik werd weer herinnerd waarom ik toneelspelen zo leuk vind. Ik kon helemaal in mijn personage kruipen en mijn gedachte op nul zetten. Hmmja, dat voelde goed.

Weer thuis aangekomen werd Lisa verrast door twee pakketjes, een ervan was van haar vriend Paul. Hij had ook voor mij iets opgestuurd, erg aardig van hem om aan mij te denken.
De rest van de dag zijn we bezig geweest met voorbereiding van de Dutch Christmas Tea op woensdag. We hadden er zooo veel zin in, al dat gratis Nederlands eten, wat we ook nog eens mee naar huis mochten nemen als het niet op ging. We hebben drie filmpjes gevonden die op een grappige manier uitleggen wat Sinterklaas is. We hebben bewust Zwarte Piet uit beeld gelaten, want dat wordt hier in Amerika niet zo gewaardeerd. Naast de filmpjes hebben we ook een playlist opgesteld met Sinterklaasliedjes en bekende Nederlandstalige liedjes van onder andere Guus Meeuwis, Acda en de Munnik, André Hazes, Nick en Simon, Bløf en Jeroen van der Boom. We hebben later die week de playlist nog veel vaker voor onszelf afgespeeld omdat het zo’n goed gevoel geeft om al die oude vertrouwde liedjes te horen.

Dinsdag was een dag vol activiteiten. Het begon ’s ochtends tijdens psychologie, waarin we weer een experiment gingen doen. Dit keer gingen we ‘shaping’ toepassen op twee studenten. Shaping is een vorm van conditionering waarbij een dier een bepaald gedrag aangeleerd wordt door steeds een beloning te geven als het dier iets doet wat in de buurt komt van het gewenste resultaat. Stapje voor stapje leert het dier uiteindelijk wat hij moet doen om steeds opnieuw beloont te worden.
In ons geval kregen de twee studenten steeds een M&M kregen als ze iets deden wat hen dichter bij het gewenste resultaat zou brengen en werd er een M&M weggehaald als het helemaal verkeerd was. Niemand mocht wat zeggen, ze moesten het helemaal zelf uitvinden. Natuurlijk is er dan 1 meisje die het experiment tot drie keer toe bijna ruïneert door te zeggen wat er verwacht wordt van de studenten. Zucht… Luisteren en je mond dicht houden is ook zo ontzettend moeilijk. Maar goed, het is ons gelukt, de een liep door het lokaal als een pinguïn met wanten aan en de ander (jongen) liep alsof hij over een catwalk liep met een handtas over zijn schouder. Het hele proces was zo grappig om te zien, maar wat mijn psychologie docent terecht zei: Het is makkelijker mensen gewoon te vertellen wat er van ze verwacht wordt, in plaats van ze steeds dichter bij het resultaat te laten komen.

Om 4 uur zijn we met de European Club naar Stadium High School geweest. Dit is de school die voorkomt in de film ‘10 Things I hate about you’. Na op z’n Amerikaans anderhalf uur in de file te hebben gestaan, kwamen we eindelijk aan bij de school. Onderweg hadden we alvast ons eten besteld, om het restaurant/de snackbar niet te overvallen als we met een groep van 20 hongerige studenten binnen zouden komen vallen. Als eerst kregen we een rondleiding door de hele school: van een handarbeidlokaal, bibliotheek, sportschool, zwembad (!), theater (!) en nog veel meer. Serieus, een zwembad en een theater in het gebouw van een middelbare school? Waarom hebben ze dat niet in Nederland? Dat is praktisch alles wat ik nodig heb.

Als een kers op de taart werden we naar de zolder geleid waar we over, onder en tussen machines en buizen moesten kruipen. Net als de universiteit in Leiden hebben ze een soort zweetkamertje waar leerlingen die hun High School afronden hun handtekening en de datum mogen zetten op de muur. En omdat wij speciale gast waren, mochten wij dat ook doen. Nu staat mijn naam daar permanent op de muur en kan ik mijn kleinkinderen meenemen naar Stadium High School een laten zien dat ik daar in november 2016 ben geweest.

Toen was het tijd voor eten. Het was ondertussen al bijna half zeven (wat hier erg laat is om te eten). We zijn gaan eten bij Shake Shake Shake, en zoals de naam waarschijnlijk al weggeeft, staan ze bekend om hun grote assortiment milkshakes. Ik kon het dan ook niet laten een Butterscotch Nutella milkshake te bestellen naast mijn champignon en Zwitserse kaas hamburger. Het rare is dat milkshakes hier een beetje erg anders zijn dan in Nederland. Ze stoppen softijs in een beker en duwen er een rietje in. Geen wonder dat ik kon zuigen tot ik een ons woog, maar niks door mijn rietje naar boven kreeg. Ik moet zeggen, dat zowel mijn burger als mijn milkshake erg lekker waren. Ik zat wel behoorlijk vol toen ik beide op had.

Nadat iedereen uitgegeten was zijn we weer terug naar de school gegaan om een basketbalwedstrijd te kijken waarin Stadium High tegen Federal Way moest spelen. Ik heb voor het eerst in mijn leven echte, real-life Cheerleaders gezien! Dat vond ik eigenlijk interessanter dan de wedstrijd waar ze voor aan het cheer-en waren. De eerste helft doet “ons” team (Stadium) het best goed, maar de tweede helft werden ze van de vloer geveegd. De eindstand van 106-76, ouch… Ook al is het niet mijn school, ik voelde toch een vorm van teleurstelling. Mijn psychologie docent zou zeggen dat dat een goed teken is, omdat dat betekent dat mijn spiegelneuronen werken en ik geen psychopaat ben. Maar aangezien geen van jullie mijn psychologie docent is, kan ik gewoon zeggen dat ik meeleefde met het team.

Woensdagochtend heb ik iets meegemaakt wat ik nooit had verwacht mee te maken. Mijn psychologie docent moest huilen, of werd in ieder geval erg emotioneel. We hadden het over oorlog en hij kreeg een onverwachte flashback van de tijd dat hij in Vietnam was. De hele klas was er stil van, want hij was wel de laatste persoon die ik verwachte te zien huilen, wat betekende dat hij echt even een emotionele breakdown had. Natuurlijk zou mijn psychologie docent geen psychologie docent zijn als hij niet de volgende dag uitgebreid had uitgelegd wat er de dag ervoor in zijn hoofd was gebeurd, terwijl hij allerlei termen gebruikte die we de afgelopen weken hadden geleerd.

Om 3 uur was het zover. We konden beginnen aan de voorbereidingen voor de Dutch Tea! We hadden en een lange tafel netjes gedekt met van alle soorten eten een klein beetje in een schaaltje. Ook hadden we alvast een grote kan met limonade gemaakt. Om half 4 begonnen de eerste mensen binnen te stromen, maar we leven in Amerika dus als je zegt half beginnen komt iedereen om kwart voor aanlopen. Na de introductie filmpjes en uitleg over het eten hebben we iedereen heel georganiseerd langs de tafel laten lopen als een lopend buffet. Ze meeste mensen waren erg verbaasd over de limonade omdat het geen “lemon” bevat. Verder nam iedereen heel bescheiden 1 kruidnootje en 1 pepernootje, waardoor we een enorme hoeveelheid overhielden. Wat Lisa en ik overigens helemaal niet erg vonden, wij mochten het immers mee naar huis nemen.

’s Avonds heb ik Lisa geholpen met haar huiswerk door een aantal opdrachten in het Leaderschip skills werkboek te maken. Ze waren niet erg moeilijk en stiekem best leuk om te doen. Vooral omdat ik een verhaal mocht schrijven over een ervaring als klant in een winkel. Om het lekker gênant te maken voor de docent heb ik geschreven over Victoria Secret en hoe het eraan toe ging tijdens het passen van een bh.

Donderdag was niet een super interessant, maar omdat ik weet dat het jullie helemaal niet uitmaakt wat ik vertel ga ik toch iets vertellen.
Donderdag zijn Lisa en ik naar de sportschool geweest. We waren al een hele tijd niet meer geweest, en aangezien het waarschijnlijk onze laatste kans zou zijn om ernaartoe te gaan, hebben we onszelf zover gekregen naar binnen te lopen en ook daadwerkelijk wat te doen. Ik had niet echt nagedacht over de sportkleren die ik die ochtend had ingepakt, dus waren mijn benen tijdens het hardlopen oververhit door de winterisolatielaag die ik eromheen had aangetrokken. Dat weten we dan ook maar weer. Ik ben dus niet erg lang gaan hardlopen en heb meer mijn armen en buikspieren getraind.

Toen we thuis kwamen kregen we van Paul (gastvader) vijf minuten om ons om te kleden en in de auto te zitten, omdat we uit eten zouden gaan en Melissa (gastmoeder) zou al op ons aan het wachten zijn. En na vijf(tien) minuten zaten dan ook omgekleed en vol gesprayd met deo in de auto. Melissa bleek in de file te staan dus duurde het even voordat ze er was. Ondertussen hadden wij al een voorgerecht op, eten besteld en een goed gesprek gehad over wat flirten is, wat onze toekomst plannen zijn en hoe we tegenover relaties staan. Ik had weer een heerlijk broodje Zuidpoort, wat hier geen broodje Zuidpoort heet omdat ze dat niet kennen, maar wat wel zo smaakt.

De volgende dag op mijn werk, was ik hele klaar voor het weekend. Ik werkte in een zeer traag tempo en moest zinnen drie keer opnieuw lezen voordat ik daadwerkelijk registreerde wat ik zojuist had gelezen. De afleiding die die dag het kantoor binnen kwam lopen was dan ook meer dan welkom. Het Jazz Voices koor van Green River kwam op het kantoor langs om acapella kerstliedjes te zingen. Het klonkt erg goed en het zorgde voor een echte kerstsfeer, waardoor nog liever weekend wilde vieren.

Helaas begon het weekend nog niet toen Lisa en ik thuiskwamen. Er stond een grote klus op ons te wachten. Die middag hebben we onze doe-het-zelfvers in ons naar boven gehaald en hebben met veel geklooi, gedoe en gescheld een bed in elkaar gezet. Het bed was te groot en de beschikbare ruimte te klein, maar gelukkig waren de instructies zo duidelijk dat alles heel soepel verliep. Niet dus. Het was allemaal erug vaag en de schroeven pasten vaak net niet of net wel, waardoor ik soms moest bukken omdat er schroeven door de kamer vlogen. Deze vlogen overigens niet uit zichzelf, het was een gefrustreerd Lisa die er helemaal klaar mee was. Na veel pijn en moeite zat het bed in elkaar en kon het matras erop. Toen we deze uit de verpakking haalden dachten we even dat ze een baby-bed-matras hadden gestuurd, en omdat de instructies (gaan we weer) dit keer niet gewoon onduidelijk waren, maar überhaupt niet meegeleverd waren, hebben we het maar gewoon op het bed gelegd en geaccepteerd dat het was zoals het was. Later bleek dat het zichzelf zou ontvouwen tot een normaal formaat matras, wat dan wel ongeveer 24 uur kon duren.

We hebben er in totaal ruim 4 uur over gedaan om het geheel in elkaar te zetten en toen was onze kamer nog een zwijnenstal. We moesten spullen opruimen, de kamer herindelen en de honden het piepschuim hadden gevonden toen wij net even aan het eten waren, dus we konden de hele kamer plus gang gaan stofzuigen. Daarnaast lag hele bed nog vol met troep, dus die moesten we opruimen voordat we konden slapen. Of eigenlijk moest alleen ik het opruimen, want Lisa had nu een nieuw bed om in te slapen.
Oh btw, het hele bed hadden we in oktober besteld en zou een maand geleden geleverd moeten zijn. Het enige wat we die dag kregen waren de lakens, jaah… dat schoot wel op.

Mijn dag werd goed gemaakt toen bleek dat ik een pakketje had ontvangen van familie Mugge met Sinterklaas lekkers, speculaas en hagelslag. Daar ga ik echt heel erg van genieten. Hagelslag, dat is lang geleden!

Zaterdag hebben we (net als de helft van Nederland) Sinterklaas gevierd met Corlee, Melissa, Paul, Jill (moeder van Melissa), Sharon (vriendin van ons en exchange student van Jill) en Chloë (een meisje dat al jaren lang hier over de vloer komt). Laat ik trouwens even bij het begin van de dag beginnen en niet in één keer naar de avond springen. ’s Ochtends hebben we kunnen uitslapen omdat we hadden besloten niet mee te gaan naar de craft fair waar Melissa alle zelfgemaakte dekens (waarvan 3 door mij gemaakt) en de ‘signs’ die ik beschilderd heb, ging verkopen. Nou is uitslapen een groot woord, want om half 8 lag ik al klaarwakker in mijn bed. Ik ben maar naar beneden gegaan en heb een boekje gelezen tot Lisa ook naar beneden kwam om ontbijt te eten. Na het ontbijt hebben we de was gedaan en zijn begonnen aan het schrijven van kaarten. Dit duurde allemaal een beetje langer dan gepland dus waren we een beetje laat met het beginnen aan Sinterklaas voorbereidingen. In drie uur tijd heb ik 6 gedichten geschreven van elk 8 of 10 regels en 15 cadeautjes ingepakt. Ik noem het een wereldrecord, of op z’n minst een persoonlijk record dat ik hoop nooit te verbreken, want wat was dat stressvol. Lisa en ik waren samen begonnen met schrijven, maar omdat het al bijna etenstijd was, is zij pannenkoeken gaan bakken en ben ik gedichten gaan schrijven. Dit werkte overigens erg goed, want we waren ongeveer tegelijkertijd klaar.

Zoals hiervoor al gezegd hebben we die avond oer-Hollandse pannenkoeken gegeten. Het was de bedoeling dat ze het ook met Nederlands beleg zouden eten, maar op een één of andere manier is de pindakaas en boter op tafel geslopen. Er werden dan ook pannenkoeken met pindakaas én jam gegeten, wat lijkt volgens hen leek op de bekende peanutbutter-and-jelly-sandwich. Maar goed, ze hebben het geprobeerd en volgens mij beviel het wel.

We zijn Sinterklaasavond gestart met het laten proeven van alle verschillende soorten lekkers dat we in Nederland eten tijdens Sinterklaas: kruidnoten, pepernoten, schuimpjes, chocolade kruidnoten en speculaas. Eigenlijk viel alles wel in de smaak, behalve de pepernoten. Wat de meeste te veel vonden smaken naar drop. Ik weet niet precies waarom ze die connectie leggen, maar goed, smaken verschillen zullen we maar zeggen. Daarna was het tijd voor een aantal Sinterklaasliedjes, want zonder liedjes, geen cadeautjes. We hadden nog een poging gedaan op de teksten fonetisch op te schrijven, maar veel verder dan “gggg” kwamen we niet. (De “g” valt blijkbaar erg op als we praten dus denken ze dat overal de “g”-klank in zit.)

Die avond bleek dat Amerikanen niet echt van het gezellig samen zitten, lekkers eten, praten en luisteren naar elkaar zijn, want het liefst hadden ze iedereen hun eigen cadeautjes gegeven en ze tegelijk opgemaakt. Natuurlijk staken wij daar een stokje voor en hebben we het voor elkaar gekregen om het te rekken tot een totale duur van wel geteld 20 minuten, voordat de eerste al begonnen opstaan om te vertrekken en er hooguit 30 kruidnootjes gegeten waren, waarvan 15 door mij alleen.

Zondag was echt totaal anders gelopen dat ik had verwacht. In positieve zin wel te verstaan. Ik had gedacht dat het een vrij “saaie”, zoals elke week, zondag zou worden, maar ik ben geloof ik in totaal een uur thuis geweest over een tijdsspanne van half 8 ’s ochtends tot half 7 ’s avonds. Om 8 uur hadden we onze gebruikelijke bootcamp en aansluiten zijn we naar een supermarkt gegaan om boodschappen te doen. Daarna zijn we eventjes thuis geweest zodat iedereen konden douchen en we zaten weer in de auto op weg naar een andere supermarkt. Dit keer omdat Melissa er iets voor haar werk moest doen. Lisa en ik zijn in de auto gebleven omdat ik met mijn ouders aan het skypen was en zij enveloppen moest dichtlikken. We hebben die dag 3 pogingen gedaan om onze kaarten te versturen, maar het universum wil volgens ons niet dat het gebeurt want elke keer was er wel iets waardoor het niet kon. Het eerste postkantoor had geen postzegelautomaat, bij de tweede was de postzegelautomaat kapot en de derde was in zijn geheel gesloten. Geen kaarten op de post dus die dag.

Het volgende punt op de agenda was het betalen van het nieuwe bankstel. Terwijl Melissa aan het betalen was hebben Lisa en ik door de winkel gelopen, popcorn gegeten en ons verbaasd over de mega rij van mensen die stonden te wachten om een foto te kunnen nemen met de Kerstman.
Onderweg naar deze winkel bedachten we dat we graag naar de bioscoop wilden om ‘Fantastic beasts and where to find them’ te zien. We hebben geluncht met soep en een heerlijke sandwich en zijn toen naar de bios, aan de overkant van de parkeerplaats, gereden. Nou zijn de parkeerplaatsen hier huge, dus was het langer rijden dan je zou verwachten.

De bioscoop was een hele ervaring opzich. Ten eerste was het super groot met een hele boel zalen. Daarnaast waren de popcorn en het drinken enorm. We hadden een bak popcorn ter grootte van een emmer water en een beker met drinken ter grootte van Voordeelpak Campina melk. En het geweldigste moet nog komen. De stoelen in de bioscoop waren niet gewone Pathé stoelen, maar hele luxe stoelen die je in een woonkamer zet, waarbij je leuning naar achter kan en je voeten omhoog. Ik heb nog nooit zo comfortabel een film gekeken. Oh, de film zelf was trouwens ook heel leuk ;). Het is echt een aanrader. Mooie animaties, goeie humor en leuk verhaal.

Ons avondeten gingen we halen bij Taco Time, maar omdat ik een beetje veel popcorn had gegeten was ik tevreden met een stukje warme banketstaaf uit Nederland.

Zo dat was het weer voor deze week. Ik zie dat mijn blog met de week langer wordt, maar als je dit leest heb je jezelf er blijkbaar al doorheen geworsteld.