para'PLU'

20 november 2016 - Auburn, Washington, Verenigde Staten

Maandagochtend zat ik vol energie en was ik helemaal klaar voor de dag. Ik had ontbijt, maakte mijn lunch en stapte op de fiets. Zoals jullie weten moet ik een best een flinke helling op, maar ook daar had ik zin in. Ik maakte vaart en ging er helemaal voor. Mijn dagelijkse supporters, bestaand uit twee ouders en een kind die wachten op de schoolbus, stond ook al langs de zijlijn op me te wachten. Ik begon de klim en… Boem. Dat was mijn borstel die uit mijn tas viel. Fijn… Ik weer terug en mijn borstel opgepakt. Natuurlijk was ik ondertussen al een einde de heuvel op, dus vaart maken zat er niet meer in. Vervolgens werd ik ook nog eens opgejaagd door de schoolbus dus net op dat moment besluit aan te komen rijden en valt ik bijna in een poging de stoep op te sturen. Afin. Mijn energieke poging om vlot en vloeiend de heuvel op te komen was mislukt. Mijn supporters vonden het daarentegen wel amuserend. Was weer eens iets anders.

Mijn ochtend werd tijdens psychologie voortgezet met een hartverzakking. Mijn docent kondigde namelijk doodleuk aan dat we die komende woensdag alweer een toets zouden hebben. Naahhh! Ik viel bijna van mijn stoel. Echt, daar was ik zo niet aan toe en zo niet op voorbereid! Ik had het nieuwe hoofdstuk nog niet één keer doorgelezen en ik had eigenlijk een rust weekje ingedachte. Ik besloot er het beste van te maken en dan maar een keer minder goed voorbereid de toets te maken.

Door de drukte van vorige week had ik niet veel kunnen werken, maar deze week zou ik weer netje 2 uur per dag gaan werken. Ik twijfelde even vanwege mijn toets op woensdag, maar ik ben blij dat ik toch ben gegaan. De directeur was donuts aan het uitdelen, die hij had gekregen als een bedank“je”. Ik zet “je” tussen haakjes want het was alles behalve klein. De winkel waar de donuts vandaan kwamen heet dan ook niet voor niks ‘Legendary’. De omtrek van de donut was zo groot als mijn platte hand, nu heb ik niet erg grote handen maar het blijft enorm. Daarom heb ik een helft aan Lisa gegeven toen ze mij kwam ophalen om naar huis te lopen.

Thuis aangekomen vertelde maakte Melissa een grapje over of wij haar huiswerk wilde doen, omdat ze er geen zin in had. Het bleef alleen niet bij een grapje, want Lisa en ik zagen het eigenlijk wel zitten om een filmpje te maken met Windows Movie Maker. We hadden precies 4 uur voordat het ingeleverd moest worden, waarvan we minstens een half uur aan het eten waren en minstens een uur waarin we bezig waren de app te vinden om het filmpje te kunnen maken. Het moest online ingeleverd worden, maar omdat het te groot was moest het op YouTube geüpload worden en daarna moest de link in een Word document ingeleverd worden. Om 5 minuten voor de deadline van 9 uur was de opdracht ingeleverd, over last-minute work gesproken…
Lisa en ik waren super enthousiast en vonden het helemaal leuk om het filmpje te maken. Na een hoop gefrut en geklooi is het ons gelukt een naar ons idee geweldig filmpje te maken. Lisa had er de final touch aan gegeven toen ze per ongeluk ergens op klikte en het vervolgens vloeiend liep en credits bevatte. Hoe weten we nog steeds niet, maar goed is het zeker. Mocht je nu denken, uhm dat filmpje wil ik nu eigenlijk wel zien is hier een link: https://www.youtube.com/watch?v=cTuJiFO9w_E

Dinsdagochtend kon ik mijn psychologie docent zowel ter plekke neerschieten als zoenen op beide wangen. Hij vertelde doodleuk dat hij had besloten de toets niet woensdag te doen, maar volgende week maandag. Zoals ik al zei, ik had gemixte gevoelens: ja ik was enorm opgelucht geen toets te hebben de volgende dag en ik had ineens zo veel meer tijd; nee I was not amused omdat hij me zo had laten schrikken voor niks.

Nu ik dus niet hoefde te leren, kon ik kletsen met m’n vrienden, werken en naar de volunteer fair gaan. Voor de volunteer fair stonden er in de aula van de school allemaal tafels met verschillende organisaties die op zoek waren naar vrijwilligers. Lisa en ik zijn langs praktisch alle tafels gegaan en hebben overal flyers van meegenomen met het idee er later goed over na te kunnen denken. Dat hadden we ook gedaan met de club fair, wat toen niet erg goed uitpakte… Maar deze keer zouden we er echt voor gaan zitten.

’s Avonds ben ik met m’n gastmoeder Melissa naar wateraerobics geweest, omdat Sarah (haar vriendin) niet kon waren we op elkaar aangewezen die avond. Omdat ik mijn eerste ‘payroll’ van mijn werk als een check had gekregen, zijn we op onze weg naar het zwembad even langs de bank gereden. Melissa had ook wat kaarten te posten, dus we zijn ook gelijk langs het postkantoor gegaan.
Omdat het super koud was en we daarom extra trots op ons zelf waren dat we daadwerkelijk zijn gaan zwemmen, vonden we dat we een Hot Fudge Sundae hadden verdiend.

Woensdag zijn Lisa en ik na mijn werk en haar geschiedenisles naar huis gegaan, dus we waren voor de verandering vroeg thuis. Lisa besloot een lekkere lange douche te nemen en Corlee en ik hebben een hele tijd Mario Kart gespeeld. Dat is toch lastiger dan je zou denken als je het een hele tijd niet meer hebt gespeeld. Maar na wat oefenen (en veel verloren races) heb ik ook wel twee hele races gewonnen! Trots op mezelf :).

Afgelopen woensdag was de eerste woensdagavond waarop ik geen volleybal had. Dit was een heel raar gevoel, want ik had geen idee wat ik dan met mijn avond moest doen. Nu klink ik vast als een bejaard persoon, waarvan zijn gebruikelijke bridgeavondje niet doorgaat en daarom doelloos uit het raam met geraniums gaat staren in de hoop dat iemand belt om te melden dat het toch doorgaat. Om eerlijk te zijn voelde ik me wel een beetje zo… Gelukkig kwam Lisa met het idee om alle volunteer organisaties te bekijken en de interessantste te mailen. Was mijn avond toch niet helemaal doelloos.

Lisa en ik hebben gesloten donderdag tot hardloop dag te dopen. Los van de twee weken waarin ik heb meegetraind met het cross country team (hardloopteam van Green River), hebben we alleen nog maar binnen op een treadmill gelopen. Daarom hadden we besloten afgelopen donderdag buiten hard te lopen en de prachtige trails achter de College te verkennen. Deze trails zijn paden door de natuur vlak achter Green River. De paden hebben veel heuvels en zijn soms breed en soms heel smal, oftewel puur natuur. Het was echt genieten. Ik was een beetje bang om te verdwalen, maar gelukkig herkende ik genoeg van de periode dat ik met het cross country team door de bossen hebben gelopen.
We hebben in totaal 40 minuten achter elkaar hardgelopen. En zijn toen volledig bezweet naar huis gelopen. Terwijl Lisa haar douche nam, wachtte ik beneden. Op dat moment kwamen Melissa en Paul binnen met de mededeling dat we binnen 5 minuten uit eten zouden gaan. Ik schrok een beetje want Lisa stond nog onder de douche en ik stonk nog een uur in de wind. Ik plakte aan alle kanten en ik wist zeker dat geen deo daar tegenop zou kunnen. Uiteindelijk heb ik voordat we weg gingen nog even snel een douche genomen.

We zijn gaan eten bij Applebee’s. Dit is een typisch Amerikaans restaurant waar je elk soort eten kunt krijgen wat te koop is in Amerika. Van Mexicaans, tot Italiaans en een Amerikaanse burger. Als voorgerecht hadden we mozzarella sticks, gefrituurde langwerpige stukken mozzarella. Mijn hoofdgerecht was een pasta met drie soorten kaas, kip en stukjes tomaat. Het was heel erg yummie en omdat het een groot, vol bord was had ik zelfs nog left-overs als lunch de volgende dag. Mijn drinken bij het eten was Strawberry Lemonade. Dit was zoo ontzettend lekker! Hmmm… heerlijk! Ik heb twee keer om een refill gevraagd (dat is hier immers gratis) en bij de tweede keer kwam de serveerder niet 1 glas, maar 3 glazen brengen. Omdat ik het om een soort tablet had besteld dacht iedereen dat ik met opzet 3 refill had geselecteerd (wat ik mezelf best wel zie doen), maar de serveerder wist waarschijnlijk dat ik het zo lekker vond dat hij er meteen drie had gebracht :). Ik heb ze in een meeneem beker mogen meenemen, om de volgende dag op te drinken.

Na Applebee’s zijn we de parkeerplaats overgestoken naar een soort klus- en tuincentrum. Het leek een beetje op een combinatie van Gamma en het Tuincentrum. Ze hadden een hele grote verzameling kerstversieringen en andere kerst gerelateerde spullen. Lisa en ik keken onze ogen uit, ze hadden mega opblaaspoppen waaronder Olaf van Frozen, honderden verschillende kerstverlichtingen en zoveel meer! Melissa heeft ons uiteindelijk de winkel uit moeten trekken, want wij hadden daar nog veel langer kunnen blijven om alles te bekijken.

De volgende dag was het alweer vrijdag. Ongelofelijk hoe snel de week was gegaan en deze dag zou ook zo om zijn. Met de European Club zijn we naar de PLU (nee geen voorwerp dat je beschermt tegen de regen, het is een afkorting voor Pacific Lutheran University) gegaan. Dit is een Noorweegse universiteit waar met name Europese studenten naar toe gaan. Vrijdag was het een soort open dag waarop studenten van allerlei Colleges konden komen kijken, een rondleiding krijgen, studenten ontmoeten, avondeten in de cafetaria van de universiteit en ’s avonds kijken naar een internationale talentenshow waar studenten gingen zingen en dansen. Het was allemaal een stuk kleinschaliger dan ik had verwacht (we hebben alles gedaan met alleen de acht studenten van Green River), maar het was zeker de moeite waard om het te bezoeken. Het was een mooie universiteit, gebouwd in een vrij oude stijl wat wel iets knus had. Als avondeten konden we ons te goed doen aan een onbeperkt buffet met pizza, burrito’s, salades, sandwiches, limonade, chocolademelk, softijs, cake en fruit. De talentenshow bleek echt heel gaaf te zijn. Het begon met een zeer indrukwekkend optreden waarin iedereen ging klappen in een bepaald ritme en op een speciale manier en zo een heel muzikaal geheel vormde, daarna kwam een groep jongens dat a capella zong, toen een ander groepje dat de haka deed(voor wie dit niks zegt, zoek een filmpje op YouTube van de New Zealand’s All Blacks), drie groepjes meisjes gingen dansen, drie jongen speelden op de ukelele en zo kan ik nog wel even door gaan. Het was echt heel gezellig en leuk om naar de kijken/luisteren. Het beste optreden was van een Iers meisje dat een traditionele Ierse dans deed. Bij een traditionele Ierse dans houdt je je lichaam zo stil mogelijk, terwijl je met je voeten hele speciale dingen doet. Echt geweldig. Althans deze conclusie trek ik op basis van de reacties van de mensen op de eerste twee rijen. Ik kon haar schoenen op de grond horen tikken en haar bovenlichaam bijna stil zijn staan.

Zaterdag was een rustdag, waarop we niks buitenshuis gingen doen. Lisa en Melissa hebben heel veel gebakken en met heel veel bedoel ik ook echt heel veel. 200 snickerdoddle cookies, ruim 60 cheesecake hapjes, 50 mint en chocolade koekjes, chocolade fudge, sticky buns (soort cinnamon rolls) en drie pizza’s. Ze hebben de hele dag rondgelopen terwijl Sharon (vriendin uit Indonesië) en ik op onze luie gat hebben gezeten en ons van onze creatieve kant hebben laten zien. Sharon is bezig met het maken van een advent kalender voor haar moeder (als hij af is zal ik er een foto van maken) en ik heb blokjes hout beschilderd met iets wat past bij de quote op de voorkant. Klinkt een beetje cryptisch, daarom moeten jullie mijn kunstwerken maar gewoon even bewonderen op de foto’s die ik heb gepost.
Jill, de moeder van Melissa, kwam bij ons avondeten om vervolgens Sharon mee naar huis te nemen. Lisa had tonijnpizza gemaakt, iets waar ze hier nog nooit van gehoord hadden, en iedereen moest een stukje proberen. De reacties van tevoren erg negatief, wat ja het is onbekend dus per definitie niet lekker. Zowel Jill als Paul (gastvader) bleken de tonijnpizza eigenlijk toch wel erg lekker te vinden en vonden het wat weg hebben van hun tuna-sandwich.
Mijn hoogte punt van de dag waren de sticky buns. Daar had ik al de hele dag naar uit gekeken. Ik vind ze zo lekker! Ik zou ze de hele dag door kunnen eten.

Zaterdagavond zijn Lisa en ik waarschijnlijk iets te laat naar bed gegaan voor de tijd waarop onze wekker de volgende ochtend zou gaan. Om 7 uur stonden we al naast ons bed om een banaan en yoghurt te eten, aan te kleden en klaar te staan voor Bootcamp. Brain, onze personal coach, heeft het me alles behalve gemakkelijk gemaakt vandaag. Aan het eind van het uur dacht ik dat ik niet meer op mijn benen zou kunnen staan en voelde me bij elke stap nog net niet door mijn benen zakken. Daarom was ik erg blij dat we door de Starbucks drive-throu gingen en niet uitstapten om binnen te bestellen. Het heeft bijna de hele ochtend geduurd voordat dit gevoel uit mijn benen trok. Daarbij komt ook nog dat mijn armen zelfs een probleem hadden met het optillen het pak melk uit de koelkast. Gelukkig voel ik me ondertussen al weer een stuk beter. Helaas zegt dit helemaal niks voor de komende twee dagen. Ik denk dat ik iemand ga inhuren om mij en mijn rugzak te dragen, want deze work-out ga ik zeker weten voelen.

De rest van de dag heb ik vooral besteed aan huiswerk. Twee assignments voor sociologie, een toets voor psychologie en een monoloog voor drama. Verder heb ik ruim een uur geskypet met papsie, mamsie en huts en fluts (vertaling: papa, mama, Laura en Jonathan) en zijn we de eerste 8 dozen (er zijn er nog 10) met kerstversiering uit de extra opslag gaan halen. ’s Avonds heb ik een Melissa geholpen met het maken van een fleece deken en genoten van de Dairy Queen Blizzard die Lisa en Paul hadden gehaald op de terugweg van het halen van de rest van de kerstspullen.

De kerstspullen moeten nog heel even in hun doos blijven, want donderdag is het Thanksgiving en vrijdag gaan we het hele huis versieren voor kerst (inclusief een vers omgekapte boom).
Tot volgende week!

Foto’s

2 Reacties

  1. Grada:
    21 november 2016
    Hey moppie, wat een leuk verhaal weer. Lekker druk zo te lezen. Gelukkig deze week een kort schoolweekje met Thanksgiving. En dan.....Black Friday :) Shop ze en tot snel weer XXXXXXXXXX mam
  2. Rineke:
    21 november 2016
    Hai margot de weken vliegen om en dan Black Friday in het voor uitzicht lekker shoppen niet te veel hoor kun je niet mee terug nemen margot fijne week groetjes