Laatste week op Green River

De allerlaatste lesdag op Green River. Dat was wel even een harde realisatie afgelopen maandag. De laatste keer drama :( de laatste keer sociologie :) en de laatste keer psychologie :’( Ik heb het echt ontzettend naar mijn zin gehad de afgelopen maanden en ga mijn klasgenoten en docenten erg missen. Maar voordat alles echt helemaal over was, had ik eerst nog een finals-week te doorstaan. Woensdag Psychologie over 5 hoofdstukken, vrijdag mijn monoloog voor Drama en een online toets voor Sociologie. Ik heb ook deze week absoluut niet stilgezeten.

Maandag was het Sinterklaas, maar aangezien we het vorige week zaterdag al gevierd hadden was het verder niet heel speciaal. Wel heb ik in mijn psychologie les aan iedereen uitgelegd wat 5 December in Nederland inhoudt en iedereen een paar kruidnoten gegeven. Net als ontbijtkoek vinden Amerikanen het naar ginger (gember) smaken, al ben ik er toch vrij zeker van dat er geen spoor van ginger in zowel ontbijtkoek als kruidnootjes te vinden is. Oh en pepernoten smaken volgens Amerikanen naar drop. Hoe ze die connectie leggen snap ik ook niet helemaal, maar ja het zal wel. Rare Amerikanen.
Na psychologie was het tijd voor Drama. Ik hoefde mijn monoloog niet te oefenen dus ik heb de hele les gezeten en gekeken naar de scènes van anderen. Heel comfortabel was het trouwens niet, want mijn broek én onderbroek waren doorweekt door het opgespatte water op de fiets. Hierdoor moest ik op de grond zitten om te voorkomen dat de zitting ook helemaal doorweekt zou raken. Het was voor Drama wel de laatste les, maar niet de laatste keer dat we elkaar zouden zien, dus de tranen werden nog even opgespaard.
Aan Sociologie kwam maandag wel een eind (gelukkig). Ik geloof dat de meeste er niet enorm van onder de indruk waren, want als ik zeg dat er 10 mensen in het lokaal zaten heb ik het erg ruim genomen. Wat ik overigens best sneu vond voor mijn docent, want zij doet ook maar haar best.

Dinsdag was studiedag, letterlijk. Alle studenten hadden geen les om zich te kunnen voorbereiden voor de finals. Mijn psychologiedocent had een vragen uurtje ingelast, waar ik naar toe ben gegaan omdat ik die tijd toch zou gaan leren en ik dan net zo goed uitleg van hem kon krijgen. Het was goed dat ik daarnaar toe ben gegaan want het “uurtje” van een half uur werd gevuld met het doornemen van alle belangrijke dingen van de afgelopen weken, gesorteerd per hoofdstuk. Daarbij kwam dat we die dag 10 extra punten voor onze finals konden verdienen door aanwezig te zijn bij het vragenuurtje en een toets te maken over het laatste hoofdstuk (daar was geen tijd meer voor vorige week, dus mocht het niet meer meetellen voor het eindcijfer). Dat was een makkelijke 10 procent van mijn cijfer in de pocket.
De rest van de dag heb ik gestudeerd en gewerkt. Op mijn werk stond een leuke verrassing op mij te wachten: een Green River mok met allerlei koekjes erin, elk gemaakt door een andere medewerker, als Sinterklaascadeautje! Ontzettend lief! Ik ga de mensen op mijn werk hier echt nog missen…

Na het maken van mijn toets kwam ik thuis en wilde ik mezelf opsluiten in mijn kamer om Psychologie te studeren. De volgende dag om 8 uur ’s ochtends zou ik namelijk al over mijn toets gebogen zitten, dus erg veel tijd om alles nog even door te nemen zou er niet zijn. Ik waardeer mijn slaap in de ochtend namelijk wel. Dit studeren werd alleen een beetje gedwarsboomd toen ik vrijwel direct de auto in werd gebonjourd om uit eten te gaan. We zijn naar een Japans restaurant gegaan, genaamd Mizo. Het is een restaurant waar je wordt geëntertaind terwijl je aan het eten bent. De tafel is in een u-vorm met een bakplaat in het midden. De kok komt het eten stap voor stap klaarmaken, waarbij hij allemaal trucjes doet. Zo ging hij jongleren met zijn spatels, maakte hij een vulkaan met uienringen en gooide hij eten in de hoop dat wij het konden vangen met onze mond. Lisa en ik blijken daar niet in gespecialiseerd te zijn. Elke keer als er iets klaar was legde de kok het op je bord en kon je dat gaan eten.

Met zweethandjes ben ik woensdag om 8 uur het lokaal van psychologie ingelopen, nadat mijn gastmoeder Melissa mij naar school had gebracht. Ik was niet zo zeer bang om een slecht cijfer te halen, maar meer op mijn docent teleur te stellen omdat hij zulke hoge verwachtingen van mij heeft.
Na iets meer dan een uur was ik klaar en had ik alle 100 vragen nagelezen. Om half 10 heeft de docent de toetsen door een nakijkapparaat gehaald, zodat we meteen ons cijfer zouden weten. Opnieuw zweethandjes, want er waren zeker 10 vragen die in niet zeker wist. Ik kreeg mijn toets terug en wat bleek? Ik had geen, nul, zero, njente fouten gemaakt! Ik kon het niet geloven en dacht dat mijn toets verkeerd was nagekeken. Ik was de allereerste student die 100% had op een van de psychologie toetsen afgelopen quarter, daarom heeft de hele klas voor mij geapplaudisseerd. Mijn dag kon niet meer stuk. Ik was een en al blijheid, een wandelend blij ei. Ik heb met een grote glimlach op mijn gezicht mijn docent bedankt voor de fantastische lessen. Hij vond het erg jammer dat hij mij niet als student in zijn volgende vak zou hebben, maar hij wenste mij veel plezier in Santa Barbara.

Toen ik thuis kwam werd mijn dag alleen nog maar beter. Het pakketje van mijn ouders was eindelijk aangekomen! Het was een heuse verrassingspakket met allemaal Sinterklaascadeautjes. Een klein beetje verlaat, maar de Sint moest dan ook helemaal naar Amerika komen om het af te leveren.
Nadat we vervolgens Corlee op haar werk hadden afgezet zijn we een wel verdiend ijsje gaan halen, omdat we alle drie onze belangrijkste final-exam achter de rug hadden.

Donderdag had ik geen toetsen en hebben Lisa en ik shifts gedraaid met het passen op het huis en naar werk/school gaan. Er werd die dag namelijk een nieuw bankstel opgeleverd en er kwam een man om het alarm te fixen, dus moest er sowieso 1 persoon in het huis zijn om dit allemaal te begeleiden. Dit zorgde voor mij voor een goede work-out, want ik ben twee keer heen en weer gefietst, de berg op door de bittere kou.
Na mijn werk heb ik de laatste voorbereidingen getroffen voor mijn monoloog. Hieronder viel het knuffelen van Lisa, omdat ik moest weten waar mijn “onzichtbare” medespeler zich zou bevinden en het passen van de hele kledingkast (kleren van Lisa en van mij) om het meest geschikte kostuum uit te kiezen.

Ojee… Toen was het alweer echt de allerlaatste keer dat ik op Green River zou komen voor mijn lessen. Om 9 uur moest iedereen zijn/haar scène/monoloog opvoeren voor de klas en de docent. Ik was tegen het eind van de lijst, dus ik had nog even de tijd om mezelf mentaal voor te bereiden. Er waren een aantal student die goed konden acteren, dus was het ook leuk om naar te kijken. Nadat ik mijn monoloog had gedaan, heb ik een hele hoop leuke en lieve reacties gekregen van mensen die mij ontzettend goed vonden spelen. Zoals eerder verteld speelde ik de dood zelve en moest ik ontzettend sluw en gemeen zijn. Volgens mijn medestudenten was dit erg goed gelukt en waren ze blij dat dat niet mijn echte karakter was.

Lisa is voor de lunch naar school gekomen, zodat we daar nog een laatste keer gezellig samen konden lunchen. Daarna heb ik gewerkt tot het tijd was om iedereen op te halen om naar mijn huis te lopen. We hebben vrijdag namelijk Sinterklaas gevierd met onze vriendengroep en aangezien niemand wist hoe ze naar mijn huis konden komen, heb ik als een soort schooljuf voor ze uitgelopen en ze de weg gewezen.
We hebben de hele avond in het teken gezet van Nederland, wat begon met een avondmaal dat bestond uit Hollandse pannenkoeken. Lisa heeft 3 uur in de keuken gestaan en ze waren binnen een half uur allemaal opgegeten. Dat was een goed teken, want iedereen vond ze erg lekker. Het record werd behaald voor Shannon, jongen uit Myanmar, met maar liefst 8 pannenkoeken. Zelf kwam ik niet veel verder dan 3.
Na het eten was het tijd voor het Sinterklaasspel. Iedereen had één of meerder cadeautjes gekocht van bij elkaar 5 dollar en een cadeautje van huis meegenomen wat ze niet meer wilden hebben. Toen het spel een tijdje bezig was, besloot Corlee dat ze het spel wel heel leuk vond dus heeft ze snel twee cadeautjes ingepakt en kon ze ook gezellig meedoen. Natuurlijk kon er tijdens het spel genoten worden van Nederlandse lekkernijen: kruidnoten (normaal en chocola), pepernoten, drop en speculaas. Het was een heel geslaagde avond waarop ik me realiseerde hoe erg ik deze vriendengroep ga missen in Nederland. Deze gedachte werd gedeeld met meerdere vrienden dus hebben we meteen een afspraak gemaakt voor een Indonesische dag op zondag.

Zaterdag was een drukke weekenddag. “Uitrusten doe je maar als je oud bent.” Hoor ik dan in mijn hoofd. Hoewel ik die avond pas om half 2 sliep, werd ik al om half 9 wakker. Ik heb nog een kwartier gedaan alsof ik sliep en besloot toen om maar gewoon mijn bed uit te gaan. Na gebakken ei en toast als ontbijt zijn Lisa, Melissa en ik begonnen met het bakken van vier verschillende koekjes: kokos, chocolade, kersen en havermoutkoekjes. Die laatste hebben we ik allerlei verschillende vormpjes gemaakt en zouden de volgende dag nog verder gedecoreerd worden. Het originele plan was om, om een uur of 1 met mijn gastvader Paul te gaan kerstshoppen voor Melissa. Maar door een noodgeval op zijn werk werd het half 3. Waarom Lisa en ik mee moesten om kerstcadeautjes voor zijn vrouw te kopen? Voorkomen dat hij dingen koopt die Melissa niet wil. Wij waren mee om te zorgen dat hij bij het meegegeven lijstje zou blijven en geen rare dingen zou kopen. We hebben het shoppen even onderbroken om een mega pretzel te eten als tussendoortje, om vervolgens weer hard aan de slag te gaan.

Na het eten zijn we op lichtjesjacht gegaan. Dat is wanneer je in je auto door de omgeving gaat rijden om alle kerstverlichtingen te bekijken. Met warme chocomel met hazelnoot van Starbucks in onze handen zijn we rond gaan rijden en hebben we prachtig versierde huizen gezien. Zo was er eentje die een eigen radiozender heeft en elk jaar zijn verlichting laat knipperen op de maat van een kerstliedje. Er waren zoveel mooie huizen, ik heb mijn ogen uitgekeken. We zijn ook naar een soort parkje geweest, waar de verlichting wordt gesponsord door een restaurant. Gewoon asociaal hoe groot en geweldig dat eruitzag. Ik werd zo blij van al die gezellig verlichte huizen. Ik kreeg meteen zin om Kerst te vieren.

Tijdens Bootcamp op zondag voelde mijn hele lichaam als een blok beton en leek het alsof er niet genoeg zuurstof in de lucht zat om mijn spieren van zuurstof te voorzien. Het voelde erg raar en daarom was het zwaarder dan normaal. Maar Lisa en ik hebben ons er doorheen geworsteld en hebben het weer (ongeveer) overleefd.
Zoals verteld hadden we zondag Indonesië-dag. Om 12 zijn we naar het huis van een van onze vrienden gegaan en hebben we spelletjes gespeeld tot de hele groep compleet was (rond 2 uur) om te gaan lunchen. We kregen biefstuk met rijst en “niet-zo-pittige” kruiden. Het was erg lekker, maar Lisa’s en mijn mond moesten geblust worden, want wij “White people” zijn niks gewend. Dit was ook van toepassing op het eten van de noedels met stokjes. Er werd smakelijk gelachen om onze “White people” behendigheid van het eten met stokjes. Vervolgens werd door een echte expert (onze vriendin Kaho uit Japan) ons voor gedaan hoe het wel moest.
We hebben het weer enorm gezellig gehad, maar nu was het toch echt tijd om voorlopig gedag te zeggen. Sommige zullen we nog zien in december, andere moeten wachten tot juni, waarin ik weer terugkom naar mijn fantastische gastgezin om vakantie te vieren.

Omdat we laat geluncht hadden, hoefden Lisa en ik om half 6 nog niet avond te eten. In plaats daarvan zijn we koekjes gaan decoreren met frosting en versieringen. Het begon als een leuk klusje waar we onze creativiteit in kwijt konden. Maar nadat we er al ruim 2 uur aangezeten hadden, onze handen plakkerig waren, de frosting te hard was geworden en glitters overal zaten, waren we er wel een klein beetje klaar mee dus werden de koekjes iets uhmm… Inspiratielozer… Om het zo maar eens te zeggen. Als we alle koekjes een beetje door elkaar leggen, valt het vast niet op.
Om acht uur waren we dan eindelijk klaar met de koekjes en was het tijd onze magen te vullen met iets anders dan zoetigheid.

En nu is het tijd, ook al is het vakantie, om mijn laptop dicht te doen en de dekens over mij heen te trekken. Een hele fijne week en tot de volgende blog!