*Creatieve titel*

Mijn docent psychologie vond het leuk om de week te beginnen met een mededeling die de hele klas een hartverzakking bezorgde: “Woensdag een toets over hoofdstuk 3”. We waren nog niet eens klaar met de eerste 10 van in totaal bijna 60 pagina’s! Maar gelukkig verduidelijkte hij zichzelf door erbij te zeggen dat het alleen over de eerste 10 zou gaan. Daar was ik heel er blij mee, want dat ging over de neuronen in het menselijk lichaam en dat heb ik al bij biologie gehad. In de rest van die les heeft hij een hoeveelheid stof er doorheen gejaagd, dat bij een ander vak behandeld wordt in een hele week. Mijn hand was verkrampt aan het eind van de les... En weet je hoe lastig het is om in een andere taal dan je moedertaal zo snel aantekeningen te moeten maken? In het Nederlands kan ik best luisteren en schrijven te gelijk, maar dat is echt niet te doen met al die termen in het Engels. Gelukkig heb ik een lief klasgenootje naast me zitten die mij helpt met alle aantekeningen correct te noteren.
Tot een uur of 3 mijn hart de tijd om weer even bij de komen, want daarna ben ik gaan hardlopen met mijn vriendin Lisa in de sportschool.

Als avond eten gingen we naar een pizza zaak die bekend staat om zijn sandwiches. Uhuh.. Pizza.. Sandwiches… Makes no sense… I know. Anyway, ik kon natuurlijk niet anders dan een sandwich bestellen. Nu kwam dit mij ook erg goed uit, want als er iets is wat ik liever niet eet hier dan is het wel pizza. De pizza’s zijn hier vaak extreem vet en kazig. Bovendien, als je eenmaal in Italië bent geweest, is het gewoon nooit meer hetzelfde. Ik ging dus voor een sandwich, waar ik de salami vanaf liet halen (het bevatte al bacon en ham). Voor de kenners onder ons: het smaakt exact hetzelfde als een broodje Zuidpoort. Zoo lekker! Ik had nog left-overs die ik de volgende dag kon eten als lunch : ).

Dinsdag zijn Lisa en ik naar een ‘Japanse thee’ geweest georganiseerd door studenten van Green River College. We konden kiezen uit twee soorten thee: gras thee of aarde thee. Lisa had de warme gras thee wat letterlijk groen was en smaakte naar gras en ik had de koude aarde thee wat bruin was en eigenlijk nergens naar smaakte behalve bitterheid. Valse hoop groeide in ons toen we de Japanse lekkernijen zagen die ze bij hun thee eten. Bij de uitleg zeiden ze dat als je van zoete hapjes houdt, je alles erg lekker zou vinden. We hadden er alle vertrouwen in dat dit beter zou zijn dan de thee. Lisa en ik hebben van alles eentje op een bordje gedaan en alles gedeeld. Na de eerste hap snapte ik waarom ze allemaal zo klein zijn in Japan. Als ze dat soort dingen als lekkernijen zien, zou ik ook aan het lijnen zijn. Ugh… Het zag er veel lekkerder uit dan het smaakte. Het bleek allemaal dezelfde winegum-substantie te zijn en sommige extreem zoet en andere alles behalve zoet.
De advisor van Lisa heeft onze middag gered. Omdat ze net getrouwd was, hadden ze een taart voor haar gekocht en kreeg iedereen een stukje om het te vieren. Yammie, kijk, dat noem ik nou een lekkernij.

Zoals ik aan het begin van deze blog heb gezegd, had ik woensdag een psychologie toets. Omdat het over 10 pagina’s ging, hadden we “maar” 50 vragen. Wat gul van hem hè. Oehh! Mijn naam kwam voor in één van de vragen! Helaas was dat ook de enige vraag die ik echt niet begreep. Ik had serieus geen idee waar het over ging.
Mijn dag werd goed gemaakt door mijn sociologie docente, die had besloten de les te cancelen omdat ze ziek was. Whoehoe! Heerlijk, dat gevoel dat je naar een les moet gaan waar je geen zin in hebt en het dan niet door blijkt te gaan. Kortom, geweldig. Mini feestje in mijn hoofd: confetti, taart en vlaggetjes.
’s Avonds was een iets minder feestje. We moesten volleyballen tegen de nummer 1 uit de poule, onbegonnen werk dus. We deden het nog niet eens zo snel slecht, tot een teamgenoot in zijn gezicht geraakt werd door de voet met schoen van een ander teamgenoot. Hij huilde bloed, geen grapje. Ik geloof dat hij zijn neus heeft gebroken en omdat hij op de grond lag en huilde, kwam het bloed uit zijn ogen. 911 gebeld, en de wedstrijd ingekort. Niet echt een pretje. Ik was een beetje in shock, dus ik speelde niet zo goed. Ik kon me niet concentreren.

Donderdag was een super drukke dag. Ik zal even korte samenvatting geven. 2 uur les, 2 uur werken, half uur afspraak, half uur repeteren voor drama, 1 uur lunch, 2 uur werken, anderhalf uur work-out, 2 uur thuis, 1 uur wateraerobics.
Dat hoorde je goed. Ik heb 4 uur gewerkt. Op mijn allereerste werkdag hier in Amerika. Ik moest ruim 400 brieven in enveloppen stoppen. Ik voelde me net een robot. Helaas wel een robot van vlees en bloed, want mijn nagelbedden zaten vol met papiersneetjes. Auw..
Ook dat heb je goed gehoord ik had een repetitie van drama repetitie. Ik moet samen met een jongen genaamd Lakota een scène spelen. Het gaan zware repetities worden, want hij is erg verlegen en is niet zo goed in acteren. Hij kan zijn tekst alleen monotoon oplezen met pauzes op plekken waar geen pauzes horen. Maar goed, ik maak er wel iets van. Hopelijk luistert hij naar mijn advies.
Na al dat sporten en rennen van afspraak naar afspraak was ik ‘s avonds zo moe, ik heb heerlijk geslapen!

En toen was het al weer bijna weekend. Nog 1 rustig dagje met 2 uurtjes werken en mijn drukke, Halloween getinte weekend (zoals altijd) begon. Zoals ik vorige week mijn week goed begon, eindigde ik deze keer mijn week goed. Ik kreeg mijn uitslag van mijn tweede psychologie toets. Drie keer raden. Nee, helaas niet weer 103%. Ik moest het dit keer doen met 100%. Nee grapje, dat klinkt net alsof ik er niet blij mee ben. Ik ben er heel erg blij mee, het was volgens de docent het moeilijkste hoofdstuk, dus ik heb mezelf even een schouderklopje gegeven.
Vrijdagavond kwamen wat vrienden van Corlee eten en zijn we met Paul naar een Haunted Forest gegaan. Het lijkt op een spookhuis, alleen is het in een bos en kom je onderweg allerlei enge dingen tegen en zijn er verschillende huisjes die zijn ingericht in een bepaald thema. Zo was bijvoorbeeld een postkantoor waarin alles met bloed besmeurd was en er ledematen uit enveloppen staken. Er was ook een spinnenhuis waar je in het donker door spinrag liep en er een meisje aan het schreeuwen was. Ik was blij dat ik naar de wc was gegaan voordat we het bos in liepen. Een vriend van Corlee was overmatig aan het zweten (door de spinnen) en zijn vriendinnetje moest huilen. Waren die toen we thuiskwamen een horror film gingen kijken, weet ik serieus niet…

Gister, zaterdag, ging mijn Halloween weekend verder. Melissa, Corlee (gastzusje), Sharon (vriendin uit Indonesië), Lisa en ik zijn een uur naar het noorden gereden, met de muziek hard aan, om daar naar een grote corn maze (doolhof in een maïsveld) te gaan en goede pompoenen te kunnen uitzoeken. Omdat het ’s nachts had geregend, was het doolhof heel erg modderig. Maar iedereen die mij ook maar een beetje kent weet dat dit mij niet tegen houdt om door het doolhof te lopen. Elk jaar is het in een bepaald thema gemaakt en dit jaar was het “Peanuts”, je weet wel, met snoopy enzo. Onderweg kom je vragen tegen over de karakters in Peanuts waarvan de antwoorden je in een bepaalde richting sturen. Goede antwoorden wezen in de goede richting, verkeerde antwoorden wezen in de… juist, verkeerde richting.
Terug thuis zijn Corlee en haar vrienden pompoenen gaan mishandelen, waar Sharon, Lisa en ik ze serieus zijn gaan uitsnijden in een patroon. Ze (van ons drietjes) zijn echt leuk geworden! Waarschijnlijk hebben de meeste van jullie de foto’s al op facebook zien staan.
’s Avonds ben ik nog een keer naar de Haunted Forest geweest. Dit keer met onze hele vriendengroep: Sharon, Lisa, Daniel, Shannon (even voor de duidelijkheid, dit is een jongen), Patricia, Danylo en zijn vriendinnetje en natuurlijk ikzelf. Ik zweer het je, die tweede keer was zo veel enger dan de eerste keer! Het waren andere acteurs en net een andere opstellen, dus ik wist niet wanneer ze de bosjes uit zouden springen. En het wachten erop, is minstens net zo eng als het daadwerkelijke enge ding. Ik heb serieus bijna in mijn broek geplast toen ik aan het schreeuwen was. Lisa en ik hebben elkaars arm zo hard vastgeklemd dat ik bang was dat het zou afsterven. Voor ons liepen Danylo en zijn vriendin en zij liepen er doorheen alsof ze een doodgewone wandeltocht aan het maken waren. Ze gaven geen kik, en ze liepen snel! Volgens mij waren die te veel met elkaar bezig om de enge dingen op te merken.

Lisa bleef gezellig bij mij logeren, dus ging ze de volgende ochtend ook gezellig mee naar bootcamp. Zwaar, uitputtend, benen, armen, lucht, water, spierpijn, wauw. Keywords voor die ochtend. Onze is coach is trouwens echt geweldig. Hij is super aardig, weet heel goed waar hij het over heeft en past de oefeningen aan, aan je conditie en je kracht. Ik heb nu al zin in volgende week!
De rest van de dag hebben we lekker rustig aan gedaan en zijn we creatief bezig geweest. Omdat er nog niet genoeg Halloween decoratie in dit huis staat (zie het sarcasme eraf druipen), hebben we meer versieren gemaakt. Vandaag heb ik een katten kop gemaakt. Persoonlijk vind ik hem erg goed gelukt (foto volgt nog). Verder hebben Corlee, Lisa en ik Mario Kart gespeeld en een film gekeken.

Dat was het weer voor deze week. Ik pak stiekem nog een stukje vers gebakken brownie en sluip snel naar boven. Fijne week iedereen!