Voor alles een eerste keer

Maandag 16 januari zou eigenlijk de allereerste schooldag zijn van SBCC. Maar omdat het een nationale feestdag was, kon iedereen zijn schooltas nog een extra dagje in de kast laten staan. Het was Martin Luther King Day, de dag waarop ze de geboorte van Martin Luther King vieren. Deze man is geboren op 15 januari, maar omdat de Amerikanen zeker willen weten dat ze elk jaar een dag vrij hebben, hebben ze de feestdag vastgezet op de derde maandag van januari.

Maandag was naast een nationale feestdag, ook een Coral Group feestdag. Het nieuwe semester werd namelijk ingewijd met een barbecue op het strand. Na een rustig ochtendje waarin ik heb uitgeslapen, gelezen en vooral niet te veel heb gegeten, was het tijd om richting strand te gaan. Allison (huisgenootje uit Zwitserland) heeft een auto en omdat nog niet iedereen een fiets had, zijn we met z’n zevenen in de auto gestapt. Leticia voorin op de grond met Charlotte op de bijrijdersstoel en Nico, Hendrik (bezoekende vriend van Nico), Tylor en ik hebben onszelf op de achterbank gepropt. Deze rit was verre van prettig, want onze poezelige kontjes waren te breed om naast elkaar te passen.

Aangekomen op het strand was de kok al druk bezig met het bakken van burgers, werden er watermeloenen geslacht en stonden de chocolate chip koekjes in de zon te smelten. Langzaam kwamen de studenten het strand op geslenterd. Iedereen had zich warm aangekleed, want, ook al scheen de zon helder aan de hemel, het was best fripjes met de koele wind van de oceaan.
Al gauw konden we ons richting het eten begeven en onszelf helpen aan een hamburger, hotdog, watermeloen, koekjes en chips. Nadat ik eventjes genoeg gegeten had, was het tijd voor een potje beachvolleybal. Door de beweging kreeg ik het al snel warm en was het verkoelende briesje wel welkom. Het was heerlijk om het zand tussen mijn tenen te voelen en mijn favoriete landsport te spelen met een groep hele aardige mensen. We hebben veel gelachen om de duikacties die er gemaakt werden. Alles om die bal in de lucht te houden :).

Na een tijdje heb ik mijn plekje weggegeven aan iemand die aan de zijlijn stond te wachten tot er iemand zou stoppen. Maar van stilzitten kwam het niet, want ik werd gevraagd om mee te doen aan strandtennis. Je weet wel, dat spel met houten plankjes in de vorm van een racket dat elke keer wordt meegenomen naar het strand, maar al gauw weer wordt terug gestopt in de tas omdat het relatief zware, meestal blauwe balletje overal heen gaat behalve de plek waar de andere speler staat. Omdat twee Zweedse meisjes en ik het met z’n drieën speelden en we op die manier altijd wel iemand hadden die nog op zijn voeten stond, ging het behoorlijk goed. Ook hier was er spraken van duikacties waar we erg om hebben kunnen lachen.

Ondertussen werd het al laat en was het tijd om weer terug te gaan naar huis. In de auto. Met z’n zevenen. Goed. Daar gaan we niet nog eens op in.

Thuis zaten we allemaal een beetje op de bank te hangen, tot het idee kwam om een groepsspel te spelen. Iedereen stopte drie namen van bekende mensen in een bak en de groep werd opgesplitst in twee teams. Elk team krijgt om de beurt een minuut om zoveel mogelijk personen te omschrijven zonder woorden te gebruiken die met een hoofdletter beginnen. Als alle namen uit de bak zijn, worden de punten geteld en begint ronde twee. Hierin moeten dezelfde personen omschreven worden, maar dit keer mag er maar één woord gebruikt worden (nu mag het wel een hoofdletter hebben). Daarna is de derde, laatste ronde, waarbij nog een keer dezelfde personen geraden moeten worden, alleen moeten de teamgenoten dit keer vertrouwen op de uitbeeldtalenten van hun medespeler en mag er geen woord meer worden gesproken. Vooral de laatste ronde zorgt voor hilarische situaties, waardoor er mensen van de bank af rolden van het lachen.
Omdat de avond nog jong was, heb ik ook nog een (revanche) potje Risk gespeeld met Gianluca, Allison en Tylor. Helaas had ik niet veel meer succes dan de vorige keer, hoewel ik wel trots kan zeggen dat dit keer niemand mij uit het spel heeft kunnen zetten.

Dinsdag was dan toch echt mijn eerste serieuze lesdag. Gelukkig begon ik rustig met een dag waarop ik maar één vak had: Intermediate Acting. De vrouw die ons les gaat geven is een beetje een geval apart, maar ontzettend aardig en heeft veel kennis van haar vak. Omdat het de eerste les was, hebben we allerlei verschillende, acteer-gerelateerde kennismakingsoefeningen gedaan. De tijd vloog voorbij en aan het eind van de les voelde iedereen zich op zijn gemak en zaten de meeste namen er al redelijk in.
Voordat ik naar huis ging, wilde ik eerst nog “even” een boek kopen in de bookstore op de campus voor mijn Fitness vakken. Maar toen ik zag dat de rij zich zo ongeveer tot aan de andere kant van de campus strekte, ben ik toch maar naar huis gegaan.
Omdat ik nog geen huiswerk had, kon ik op de bank neerploffen met een boek in mijn ene hand en mok thee in mijn andere hand. Naarmate de avond naderde, druppelde de rest van mijn huisgenoten binnen en had iedereen een hoop te vertellen over hoe hun eerste dag was verlopen.

Zo rustig als mijn dinsdag was, zo druk was mijn woensdag. Om half 10 stond ik met Leticia (huisgenote uit Brazilië) op het strand, klaar voor mijn allereerste beachvolleybal les. De docent had iedereen al via de mail gewaarschuwd dat we niet zouden gaan volleyballen, omdat er eerst een aantal zaken besproken moest worden. Dit duurde niet de volledige lestijd, dus mochten we iets eerder weg. Deze tijd had ik hard nodig, want ik had een hoop te doen. Ik ben meteen naar de bookstore gegaan om het Fitness boek te kopen, die ik eigenlijk de dag ervoor al wilde kopen. Gelukkig was de rij deze keer zo achterlijk lang. Met mijn boek nog in het plastic ben ik naar het volgende gebouw gegaan, waar ik een filmPJE van een uur moest kijken over het Fitness Center zodat ik zou begrijpen hoe alle apparaten werken. Dit had kunnen helpen, als de film niet 10 jaar oud had geweest en als alle apparaten in het Fitness Center overeen hadden gekomen met die in de film. Na afloop van de film moest ik drie formulieren invullen waarbij ik de school van alle soorten verantwoordelijkheid ontzag en mijn gehele medische geschiedenis moest blootleggen.

Omdat ik niet helemaal gerekend had op een filmPJE van een uur, moest ik haasten om op tijd bij mijn volgende les te komen. Dit was Voice and Diction gegeven door Matt. Matt is een vriendelijke man met een goed gevoel voor humor. Ondanks dat straalt hij met alles uit: Don’t mess with me. Hij begon zijn les dan ook tot niemands verbazing met het opnoemen van alle regels die gelden tijdens zijn les. Daarna kregen we ons eerste huiswerk op. We moeten een Shakespeare Sonnet uitkiezen en die de volgende les meenemen. De rest van de les hebben we vooral kennis gemaakt met iedereen. Dit keer kregen we een vragenlijst met de meest merkwaardige vragen die we aan elkaar konden stellen. We hebben de hele les gepraat en nog steeds heb ik niet iedereen kunnen spreken.

Ik had nu een uur voordat mijn derde en laatste les van de dag zou beginnen. In dit uur ben ik naar de bibliotheek gegaan om op zoek te gaan naar een boek waarin alle sonnetten van Shakespeare staan. Van de man achter de balie kreeg in een referentie nummer en een richting waar ik ongeveer heen moest lopen. Normaal gesproken staat elk referentie nummer voor één bepaald boek en is het dus erg makkelijk om het boek te vinden. Mijn referentie nummer omvatte daarentegen alle boeken in de bieb gerelateerd aan Shakespeare. Dit was niet één plank, niet één kast, maar een hele rij met kasten. Allemaal hadden ze hetzelfde nummer, dus heb ik bijna het hele uur nodig gehad om de boeken over de sonnetten te vinden.

Al lezend ben ik naar mijn volgende les gelopen: Acting for the Camera. Dit vak wordt gegeven door dezelfde docent als Voice and Diction. Dezelfde regels werden besproken en dezelfde vragenlijst werd uitgedeeld voor het kennismaken. Ik was niet de enige student die beide vakken had gekozen, dus konden Aaron (jongen die ook bij Voice and Diction zit) en ik elkaar zijdelings aankijken met een veelzeggende blik.

Donderdag begon ik de dag met Intermediate Acting, waar we een begin hebben gemaakt met speeches van belangrijke historische personen die wij volgende week gaan voordragen. Ik heb gekozen voor de “Surrender Speech” van Chief Joseph.
Na mijn theater les, was het tijd voor een work-out. Om te mogen starten moest ik de eerder ingevulde formulieren inleveren. Daarna kon ik gaan omkleden in de kleedkamer, maar omdat ik nieuw was had ik geen idee waar ik heen moest. Ik heb het hele sport gebouw doorgelopen (drie verdiepingen) en kwam niet verder dan de heren kleedkamer. Ik weer terug naar de vrouw van het Fitness Center en uitleggen dat ik verdwaald was. Ze moest er een beetje om lachen, maar heeft me uiteindelijk de juiste weg aangewezen. Net op het moment dat ik de kleedkamer in wilde lopen, hoorde ik mijn naam achter me en zag ik Charlotte naar me toe komen lopen. Zij had zo yoga en was aan de late kant dus moest opschieten. Ik heb de weg terug gelukkig zonder problemen zelf kunnen vinden, dus kon ik eindelijk, bijna een uur later, beginnen met sporten.

Ik ben terug naar huis gereden over State Street, omdat ik een schaar nodig had. Dit is blijkbaar moeilijker te vinden dan je denkt, want ik moest drie winkels inlopen voordat ik een schaar had gevonden wat niet de grote had van iets waar je heggen mee kunt snoeien of bedoeld was voor kleine kinderen om mee te knutselen.

Ik had een hele hoop plannen voor vrijdag, die allemaal letterlijk in het water vielen toen het buiten met bakken naar beneden kwam zetten. Tunnels en parkeerplaatsen stonden onderwater en daken begonnen te lekken omdat ze niet gewend waren zoveel water af te moeten voeren. Het was zelfs zo erg dat alle mobieltjes in de woonkamer begonnen te trillen en loeien met een alarm voor evacuatie gevaar. Gelukkig is het niet zover gekomen en klaarde het in de middag een beetje op. In die opklaring heb ik boodschappen gedaan met de Coral Group service en ben in naar State Street gefietst voor het postkantoor en een ijsje.

Ik zat buiten op een bankje mijn ijsje te eten toen er een man (waarschijnlijk homeless) naar mij toe kwam voor een praatje. We hebben een hele tijd gepraat over van alles en nog wat, tot we werden gestoord door politiesirenes en schreeuwende mensen. Een mega protest groep tegen Trump kwam onze kant op gelopen. Ik heb de aardige man gedag gezegd en gezorgd dat ik niet in de chaos terecht zou komen. Bovendien zag de lucht er behoorlijk dreigend uit en wilde ik liever niet volledig doorweekt terug thuis komen.

Na het avondeten hadden we afgesproken bij een vriend van Nico en Leticia in Isla Vista. Voor de Santa Barbara omgeving is Isla Vista dé plek voor feestjes. Het is in de buurt van de Universiteit van Santa Barbara waar praktisch alleen studenten leven. Hier hebben we een tijdje rondgehangen en met elkaar gekletst. Daarna wilde mensen naar een andere plek, waar een serieus feest gaande was. Terwijl we een tijdje rond aan het dwalen waren over de straat, heb ik me vooral vermaakt met het hebben van een intelligent gesprek met een van de jongens. Het huis waar we heen gingen was super druk en de politie stond voor de deur te wachten, dus besloten we weer naar huis te gaan. We waren naar de dichtstbijzijnde busstop gelopen, maar na een half uur kwam nog steeds geen bus en bleek dat we een blok verder hadden moeten lopen. Omdat de volgende bus pas om 11 uur kwam (het was net 10 uur geweest) hebben we een Uber gebeld. Dit is een soort taxi bedrijf, waarbij mensen met hun eigen auto rondrijden en het dus goedkoper is dan een normale taxi.

Zaterdag was mijn pyjamadag en heb ik hard gewerkt om voor jullie een blog gereed te hebben. Ik heb een heerlijk rustig dagje gehad, vol Netflix en Harry Potter. Ik heb ook ‘Wie is de Mol’ kunnen kijken, want Charlotte had me uitgelegd dat je de afleveringen gewoon op hun site kunt terugkijken (handig joh, Nederlanders in je huis die meer weten dan jij). ’s Avonds hebben we met z’n allen een film gekeken en kaartspelletjes gespeeld. Zondag moest ik wat huiswerk maken en de was doen en dat vond ik actief genoeg om kleren aan te trekken.