Introductie week SBCC

Afgelopen week was het de introductie week voor alle internationale studenten van Santa Barbara City College. Ik kan me nog herinneren als de dag van gisteren dat ik mijn blog precies hetzelfde begon, maar het toen had over Green River. Onnodig om te zeggen, maar deze twee introductie weken verschillenden van elkaar als dag en nacht. En om even voort te boorduren op dit spreekwoord had Green River meer weg van de “dag”: zonnig, vrolijk, georganiseerd, veel kunnen ondernemen enzovoort; en had SBCC meer weg van de “nacht”: *zelf in te vullen*. Ik weet dat het niet goed is om appels met peren te vergelijken, maar ik had het idee dat SBCC niet eens haar best deed om het ook maar enigszins plezierig te maken voor haar nieuwe studenten. Laten we beginnen met maandag.

Maandag was de eerste dag van de introductie week. Om te participeren in al het gedoe moest je jezelf online ingeschreven hebben en daarbij 50 dollar “introductie geld” hebben betaald. Daar ging het al mis. Ik moest betalen om… wat precies te doen? Zitten in een lokaal met zo’n 50 andere studenten, die allemaal op een ander moment binnen kwamen en niet in volgorde van binnenkomst naar de volgende stap mochten gaan. Gelukkig had ik dit snel door en zorgde dat ik meteen aan de beurt was. Laat ik zeggen dat het vanaf dat moment allemaal nogal rommelig verliep. Ik stond nog steeds niet in het systeem en de studenten die hielpen snapten er helemaal niks van waardoor er een lichte paniek ontstond. Vervolgens werd ik met mijn paspoort en I-20 naar The International Office gestuurd. Daar zorgde mijn toestand ook voor wat paniek (het hele team bestaat uit vrouwen, wellicht heeft dat er iets mee te maken). En uiteindelijk ben ik weer naar huis gegaan, zonder iets nuttigs te doen en met de belofte dat ze zouden bellen als alles geregeld was.

Omdat ik de fiets van de fietsman die ik voor een paar dagen mocht uitproberen een rampzalig geval vond, had ik op internet gezocht naar een mountainbike dat te koop stond. Ik had er een gevonden voor een redelijke prijs, niet al te ver van mijn huis vandaan. Ik gebeld met die man en ik kon hem meteen komen bekijken. Fiets gekocht, slot gekocht en helemaal bezweet (ik moet nog een beetje wennen aan de temperatuur) onder de douche gesprongen. Ik was trots op mezelf dat ik zo effectief bezig was geweest die dag.
Aan het eind van de dag was ik nog niet gebeld en dus heb ik niks kunnen doen van de originele planning.

Omdat ik dinsdag ochtend nog steeds niet was gebeld, besloot ik nog maar eens naar The International Office te gaan om erachter te komen hoe de stand van zaken op dit moment was. De vrouw met wie ik sprak was een beetje onaangenaam verrast toen ik vertelde dat ik de English Placement Test niet had gemaakt. Daarom stuurde ze mij meteen naar het Testing Center, het programma vandaag volledig negerend. Ze zei dat ik alles mocht skippen van die dag omdat ik een transfer student ben en dus al die introductie dingen al gehad had.
Nadat ik mijn toets had afgerond, ben ik naar de lunchplek gegaan voor de internationale studenten. Als onderdeel van het programma hadden ze namelijk voor iedereen sandwiches en dat wilde ik natuurlijk niet missen. ’s Middags heb ik thuis online twee introductie lessen moeten volgen voordat ik mij kon inschrijven voor de vakken die ik wilde hebben. Dit duurde ruim twee uur. Na lang passen en meten in mijn rooster, heb de volgende vakken gekozen: Intermediate Acting, Acting for the Camera, Voice and Diction, Beach volleyball, Life Fitness en Myofascial Release.

Woensdag hoefde ik pas om 12 uur op school te zijn, dus heb ik uitgeslapen en alles op mijn gemakje gedaan. Ik had mijn eerste “les” op SBCC. Als nieuwe internationale student moet je in de introductie week een vak volgen, die je moet voorbereiden op het zijn van een student, zowel op de campus als in de rest van het Amerikaanse leven. We hadden een hele aardig vrouw die super enthousiast is over internationale studenten. Ze wilden weten waar we vandaan kwamen en hoe de taal klonk die we thuis spraken. We hebben niet heel veel spannends gedaan die dag, los van een rondleiding over de hele campus. Ik dacht dat de campus van Green River groot was, maar die van SBCC is gigantisch. Het duurt bijna 20 minuten om van de ene kant van de campus naar de andere kant van de campus te lopen. Dit was dan ook een van de dingen waar onze docente ons voor waarschuwde, want soms heb je maar 15 minuten om van les te veranderen en met een beetje pech zitten de lokalen ver van elkaar vandaan.

Na de les ben ik naar Downtown Santa Barbara gegaan. Dit bestaat praktisch uit één straat genaamd State Street, die van noord naar zuid loopt. Ik ben helemaal zuid, bij het strand gestart en ben naar het noorden gereden tot ik bij de straat aankwam waar mijn huis zich iets naar het westen bevind. Onderweg ben ik gestopt bij alle winkel waar ik even binnen wilde kijken, of dacht er iets nodig te hebben. Het was mooi weer, dus ik heb de tijd kunnen nemen om de omgeving te leren kennen.
Ik parkeerde letterlijk mijn fiets achter het huis, toen mijn huisgenoot Gianluca naar mij toe kwam en vroeg of ik met hem mee wilde lopen naar State Street op zijn telefoon naar de Apple Store te brengen. Ik vroeg het zo lief dat ik het niet kon opbrengen om te zeggen dat ik daar net vandaan kwam.

’s Avonds hebben wij, meiden van het huis, “Angus, Thongs, and Perfect Snogging” gekeken. Ik weet niet of dit voor iemand bekend in de oren klinkt, maar deze film is mij in mijn tienerjaren (jaja, ik ben nog steeds een tiener, maar ik bedoel ergens tussen 10 en 14 jaar) volledig ontgaan. Het is echt typisch zo’n meisjes film, waar ze het hebben over hun eerste kus, een vriendje en puberende ouders (puberteit? Dat is wanneer je ouders vervelend gaan doen. -Grada Degenaars).

Donderdag had ik weer om 12 uur de introductie les. Ik was al vroeg wakker, dus heb een tijdje met mijn vriendin Maaike in Nederland geskypet.
De les was dit keer een stuk interessanter. Er kwam een politieman zijn verhaal doen over alle regels rond alcohol, drugs en het verkeer. Hij kon het goed brengen waardoor het leuk was om naar de luisteren en we niet het idee hadden dat hij ons de les aan het lezen was (wat hij technisch gezien wel deed). Na de speech van de politie, konden alle studenten die nog geen student ID card hadden het lokaal verlaten om er eentje te laten maken.

De rest van de middag heb ik het boek “Het Testament” gelezen, wat ineens heel veel religieuzer werd dan ik had verwacht. Om 6 uur was het tijd om richting de Welkomsmeeting te gaan van The Coral Group. Alle nieuwe studenten konden elkaar leren kennen en alle belangrijke regels werden nog eens goed doorgenomen. En je bent in Amerika of niet, want als avondeten waren er enorme pizza’s gehaald met een doorsnee van minstens een halve meter. Als toetje had iemand chocolade fudge gemaakt, maar omdat het niet lang genoeg in de koelkast had kunnen staan was het meer dikke chocolade stroop. Dit maakte de smaak overigens niet meer goed, want het was heerlijk.

Afgelopen vrijdag was de laatste vrijdag waarop ik (verplicht) op school was. Althans voor de komende maanden, want ik heb geen vakken die gegeven worden op vrijdag wat mij een weekend geeft van wel geteld drie dagen :).
Ook deze keer hadden we in onze introductie les een gastspreker. Dit keer was het een man die voor een organisatie werkt die heel veel activiteiten organiseert voor studenten. Dit gaat van volleyballen op het strand, naar wandelen of skiën in de bergen, tot een drie daagse trip naar Las Vegas of San Francisco.

Halverwege de les merkte ik dat mijn pijnstillers tegen mijn buikpijn niet werkten en kon ik niet wachten om naar huis te mogen. Daarom was ik erg blij toen onze docente vertelde dat we de toets die we zouden moeten maken niet serieus gingen doen. Ze vond het een waardeloze toets die nergens op sloeg dus hebben we hem gezamenlijk doorgenomen en daarmee het vak afgerond. De toets zou eigenlijk beslissen of je de les had gehaald of niet, maar aangezien wij hem niet hadden gemaakt, had iedereen het gehaald.

Thuis heb ik mijn knuffel-kruik zeehond (gekregen van mijn lieve sychroonzwem-teamgenootjes) in de magnetron opgewarmd (don’t worry, daar is hij voor gemaakt, echt de beste uitvinding ooit!) en ben op de bank onder mijn warme kleed (gemaakt door de beste gastmoeder Melissa) gekropen. Met een kop thee en een grote KitKat in de aanslag ben ik Vampire Diaries gaan kijken. En tja, dat was mijn vrijdag wel zo’n beetje. Als avondeten had ik een boterham met hagelslag en een beker warme chocomel.

En toen was het alweer weekend! Wat gaat de tijd toch snel. Zaterdag was er door The Coral Group een wandeling georganiseerd. In een busje zijn we richting de bergen gegaan om twee stops te maken waar we konden wandelen. De eerste stop was de Lizards Mouth Rock, waarschijnlijk zegt de naam al genoeg, want dit is een hele grote steen die eruit ziet als het hoofd van een hagedis met zijn mond wijd open. De weg hiernaar toe was een kwestie van klimmen en klauteren over rotsen en een route vinden die jij zelf prettig vindt. Op de terug weg namen we een andere weg, maar dezelfde regels golden. Mensen die mij kennen zullen vast wel begrijpen dat dit klimmen en klauteren is waar ik heel erg van houd en gewoon omdat het kan, probeerde ik het mezelf zo moeilijk mogelijk te maken. Een beetje adrenaline kan geen kwaad, toch?

De tweede stop was een plek waar vroeger een kasteel heeft gestaan. Dit kasteel heeft een godsvermogen gekost moeten hebben, want het had een waanzinnig uitzichtpunt waarbij je 270 graden om je heen kon kijken en kon genieten was het geweldige uitzicht over de vallei. We waren hierheen gekomen om de zon onder te zien gaan en na een tijdje geduldig wachten, was het dan zover. De lucht begon prachtig te verkleuren terwijl de zon langzaam achter de bergen verdween. Ik kon daar eeuwig blijven zitten kijken naar de prachtige gekleurde lucht met een koele wind in mijn gezicht.

Toen we thuiskwamen, bleek dat “de nieuwe jongen” was gearriveerd. Zijn naam is Tylor en zijn vader is Amerikaans en zijn moeder is Thais. Omdat hij beide paspoorten heeft is hij geen internationale student en hoefde hij (lucky him) niet mee te doen aan de introductie week.
Ik hoop dat hij mijn blog niet leest, want wauw wat is hij knap. En ondanks dat hij voor de helft Aziaat is, ziet hij er niet zo uit en is hij langer dan ik :). Uhhmm, ik bedoel natuurlijk: heel vervelende jongen, jammer dat ie bij ons in het huis terecht is gekomen…

Zondag was een rustige dag. Ik heb volgens het recept van Paul (gastvader) scrabbled eggs en toast gemaakt voor ontbijt. Bijna iedereen was die dag op pad, dus ik had de tv voor mezelf. Ik heb de serie New Girl afgewisseld met het boek Harry Potter and the Sorcerer’s Stone en mij volledig uitgestrekt over de gehele bank. Om Gianluca een plezier te doen heb ik tijdens het lezen de soundtrack van La La Land opgezet. En omdat we toch de enige in het huis waren, kon het volume lekker hoog en konden we uit volle borst mee zingen.
Gianluca had tijd over, dus was hij boodschappen gaan doen om een Braziliaans dessert te maken. De versie die hij maakte bestond uit room, oreo en witte chocola. Het was een verrukkelijk toetje wat iets weg had van pudding, maar toch ook weer helemaal niet. De substantie valt niet echt te omschrijven, ik weet alleen dat het heel erg lekker was.

’s Avonds arriveerde nog een huisgenoot en hiermee was het huis (voorlopig) compleet. Ik zal even iedereen opnoemen. Laten we beneden beginnen. Als je het huis binnen komt, zit aan de linker kant een double room met Leticia uit Brazilië en Noomi uit Zweden. Rechtdoor (niet de trap op) kom je in de woonkamer. Rechts is nog een double room met Niko uit Duitsland en Tylor uit Thailand/Amerika en recht voor je is een single room waar Charlotte uit Nederland slaapt. Terug naar de gang en dit keer wel de trap. Bovenaan de trap zit aan je rechterhand een double room met Marie uit België en Allison uit Zwitserland. Aan je linkerhand is mijn kamer die ik eigenlijk met iemand hoor te delen, maar aangezien er niemand gevonden is, is het voorlopig van mij alleen. Als je een halve slag draait en een stap naar rechts zet (anders val je van de trap) kun je verder over de eerste verdieping lopen. Rechts kom je eerst de double room tegen met Laurine uit Nederland en Paravee (of gewoon Vee) uit Thailand. En dan last but not least is daar links de single room van Gianluca uit Brazilië. Het is een leuke mix van mensen en ik heb het idee dat we een gezellige tijd gaan hebben de komende maanden.