Zon, zee en strand

Afgelopen maandag had ik net als vorige week veel te doen. Ik moest een boek kopen voor Acting for the Camera, ik had een koffie afspraak met Mike McIntyre van Green River, ik had een interview voor een baantje bij de theater afdeling en dan had ik ook nog mijn normale drie lessen waar ik heen moest.

Omdat het nog steeds niet gestopt was met regenen en het strand een absolute no-go was, wilde onze beachvolleybal coach een lokaal zoeken om een video te kijken. Op school aangekomen bleken er geen lokalen vrij te zijn, dus mochten we weer gaan nadat we ons hadden gemeld bij de coach. Ik was dus helemaal vroeg op gestaan en mij door weer en wind naar school begeven om mijn naam te zeggen en weer weg te mogen… Zo dramatisch was het gelukkig niet voor mij, ik had namelijk, zoals ik eerder al zei, een hoop te doen. Ik ben gelijk naar de bookstore gelopen, want hoe eerder je er bent, hoe korter de rij. Wat ik vervolgens aantrof voorspelde niet veel goeds voor de rest van de dag. De rij zigzagde zo’n vijf keer. Omdat ik niet echt een andere keus had, ben ik maar gewoon in de rij gaan staan.

Na een tijdje merkte ik dat een jongen die een stuk verder voor mij in de rij stond, wel heel erg veel mijn kant op keek. Ook toen ik in de bookstore zelf stond, bleef hij maar “toevallig” langslopen. Uiteindelijk ben ik zonder mijn boek de bookstore uitgelopen, omdat ik het een stuk goedkoper op Amazon kon kopen. Ik zag de jongen hopeloos van zijn stapel boeken naar mij kijken. Overwegend zijn boeken uit zijn handen te laten vallen om achter mij aan te kunnen lopen.
Ik besteedde er verder geen aandacht meer aan en ging opzoek naar een gebouw waar ik wat papieren zou kunnen uitprinten. Tegen de tijd dat dit eindelijk gelukt was, meer dan een uur later, was het tijd voor mijn afspraak met Mike McIntyre.

Mike is de man die mijn op Green River heeft geholpen met het krijgen van het baantje en de vakken die ik wilde. Hij was die dag toevallig in Santa Barbara en had later die dag een afspraak in Los Angelos. We hadden afgeproken in het Cafeteria, waar we onder het drinken van een kop koffie een goed gesprek hadden over hoe het met mij ging hier op SBCC. Ik vertelde hem dat ik het erg naar mijn zin had en dat ik in een huis woon met gezellige mensen dus dat ik veel zin had in het komende semester. Ongeveer halverwege ons gesprek, zie ik iemand in mijn ooghoek even twijfelend stil staan en weer verder lopen. Het was dezelfde jongen als in de bookstore. Na een half uur namen Mike en ik afscheid van elkaar, want ik had over een kwartiertje een interview bij de theaterafdeling.

Op mijn weg naar de andere kant van de campus, hoor ik iemand achter mij “excuse me” zeggen. Ik draai me om en wie staat daar? Juist de jongen van de bookstore. Hij stelde zichzelf voor als Zac en vroeg of hij mij een keer mocht meenemen op een date. Ik zei ja, gaf hem mijn nummer en moest toen helaas zeggen dat ik moest gaan, want er was iemand op mij aan het wachten.
Enigszins afgeleid heb ik mijn korte interview gehad bij de theaterafdeling en ik heb een baantje aangeboden gekregen als assistent Stagemanager. Hiervoor moet ik vijf avonden in de week aanwezig zijn bij de repetities van het toneelstuk dat in maart opgevoerd gaat worden. Dit is een intensieve baan, maar mij lijkt het wel erg interessant.
Omdat ik nog genoeg tijd had tot mijn tweede les, heb ik een White Hot Chocolate gedronken in het cafeetje van de bieb.

De tweede les van Voice and Diction begon heel anders dan iedereen had verwacht. We begonnen namelijk met ademhalingsoefeningen en yoga op grote zachte matten. Dit klinkt misschien een beetje merkwaardig, maar met een goede ademhaling heb je je stem goed onder controle. En aangezien we in deze lessen gaan werken met en aan onze stem, zijn deze oefeningen erg belangrijk. Zelfs zo belangrijk dat het ons dagelijks huiswerk is geworden.
In mijn derde les, Acting for the Camera, werd iedereen meteen voor de camera gegooid en ondervraagd. We werden allemaal apart geïnterviewd voor de camera om zo alvast aan de aanwezigheid van een camera te wennen. Tijdens deze korte interviewtjes, moest de rest van de klas de leeftijdscategorie schatten en de rollen omschrijven die bij dat persoon zouden passen.
Aan het eind van de dag liep ik richting mijn fiets en hoorde ik de oceaan op de achtergrond bulderen door de sterke wind. Het klonk erg rustgevend en ik heb er even een tijdje op een bankje naar zitten luisteren. Het was een geweldig geluid. De woeste golven die op het strand kapot sloegen. Een geluid waar ik de rest van de avond naar had kunnen luisteren.

Dinsdag had ik met Zac afgesproken om een ijsje te gaan eten. Omdat hij tot later les had dan ik, heb ik een boek in de bieb gehaald en heb ik buiten met uitzicht over het strand en oceaan zitten lezen tot ik het te koud kreeg en ben toen binnen gaan opwarmen.
Omdat in Amerika niks op loopafstand is (niet eens de andere kant van de campus), was het erg fijn dat om erachter te komen dat Zac een auto heeft en we daarmee naar State Street konden. Zac heeft een hele coole, gestroomlijnde sportwagen met een sportief pookje (Internetgekkies taal voor versnellingen, wat erg bijzonder is in Amerika omdat iedereen in een automaat rijdt). Hij heeft me getrakteerd op een ijsje bij McConnell’s. Dit is de beste ijszaak van Santa Barbara en omstreken en dat was ook wel te proeven. Hmmm… dat was heerlijk! Ik had de smaken burned caramel apple en Brazilian coffee. We hebben een tijdje gezellig door de stad gelopen, tot het tijd was voor hem om naar zijn avondles te gaan.

Woensdag was weer een drukke dag, waarop we eindelijk hebben kunnen beachvolleyballen. Leticia en ik hebben samen de oefeningen gedaan. Laten we zeggen dat we er nog een beetje in moesten komen. De bal vloog alle kanten op, maar we hadden heel veel lol.
We zijn samen over State Street naar huis gelopen, waarna ik een korte douche heb genomen en weer terug naar school ben gegaan.
Bij Acting for the Camera hebben we de hele les besteed aan het terug kijken van de interviews. We hebben bij iedereen de leeftijdscategorie en de rollen klassikaal besproken. Dit was leuk om te doen, mede omdat ik hierdoor een goed beeld kreeg van wat voor soort rollen bij mij zouden passen. Ze zagen mij in Jane Austin films, Game of Thrones, als een moeder en een dokter/zuster, maar ook in horror movies zoals Split (lees verder voor meer informatie hierover). Eigenlijk zagen ze mij in heel veel verschillende films spelen en kon ik door als 15 jarige, maar ook als 30 jarige.

Op mijn uitslaapdag heb ik een wekker moeten zetten, omdat er een meisje naar mijn kamer zou komen kijken. Ik had mijn kamer helemaal speciaal opgeruimd, ik was vroeg opgestaan en stond helemaal klaar en toen… kwam ze niet. Humpff… Ze had afgebeld omdat ze van gedachte was veranderd. Of zo iets.
Omdat ik dinsdag niet was gaan sporten, moest ik van mijzelf donderdag aan de bak. Ik moet 32 uur in het Fitness Center doorbrengen dit semester voor mijn twee fitness vakken en daarvoor moet ik minstens twee en half uur per week sporten. Ik heb een uur gesport, want toen was het drie uur en moest ik mijn moeder feliciteren. Door het tijdsverschil is het namelijk om drie uur hier, twaalf uur in Nederland dus de verjaardag van Mama! Helaas was ze precies op haar verjaardag voor het eerst sinds weken op tijd naar bed en las ze het berichtje pas de volgende ochtend (no offence mam, kuskus).

Na het sporten zijn Zac en ik naar de Wharf gegaan om fudge te eten. Ik had een heerlijk chocolade fudge met marshmallow en walnoot. We hebben weer een hele tijd gepraat, maar dit keer minder lang want ik had een housemeeting van Coral Group.
Ik had net mijn pasta op, toen er een mega chocoladetaart naar binnen gedragen werd, gevolgd door twee grote bakken vanille ijs. Natuurlijk was dit niet de hoofd reden van de bijeenkomst, maar het was wel een erg leuke en lekkere bijkomstigheid. We hebben met z’n alle gekeken of er problemen waren in het huis en namen nog even de belangrijkste regels van het huishouden door. Ondanks de serieuze ondertoon, was het toch erg gezellig.

Omdat iedereen toch in het huis bij elkaar was, de meeste op vrijdag vrij zijn en de gezellige stemming er goed in zat, besloten we naar de bioscoop te gaan. We hadden 20 minuten om naar de bios in de binnenstad te lopen, kaartjes en popcorn te kopen en een goed plekje in de zaal te vinden. We zijn naar de film ‘Split’ gegaan (precies, die ene waar ik mee vergelijken werd) en voor de mensen die deze film niet kennen, het gaat over een man met 25 persoonlijkheden die drie meisjes ontvoerd. Het acteerwerk was erg indrukwekkend. Zo indrukwekkend, dat het echt een creepy movie was.

Vrijdag heb ik gewijd aan huiswerk, zodat ik daar de rest van het weekend niet meer over na zou hoeven te denken. Ik had om een één of andere reden slecht geslapen, dus ging alles een beetje langzamer dan normaal. Tussen het huiswerk door heb ik gezellig met thuis geskypet om Mama te feliciteren en weer bij te praten over alles wat er de afgelopen tijd was gebeurd.
’s Avonds had ik een dinerafspraakje met Zac bij een Italiaans restaurant. Ik had heerlijke penne met zalm, wat me tegelijkertijd een beetje heimwee bezorgde. Mijn favoriete gerecht is namelijk penne met zalm gemaakt door Mama en daar kan geen pasta tegenop.
Na het eten heeft hij me weer thuis afgezet. In de woonkamer was net ‘The Hunger Games’ begonnen. Noomi moest er een review over schrijven voor school, wat om 12 uur precies ingeleverd moest worden. Elke plas en pizza pauze, ja ze hadden om 10 uur ’s avonds nog pizza besteld, was zo kort mogelijk om ervoor te zorgen dat de film niet pas vijf voor twaalf afgelopen zou zijn.

Zaterdagmiddag om een uur of één hadden we met een groep vrienden op het strand afgesproken om de volleyballen. Er bleken ook andere bekenden te zijn, dus hadden we een grote groep om te kunnen spelen. Het was de eerste warme dag na een koude en regenachtige periode hier in Santa Barbara, dus de volleybalvelden waren allemaal vol en in het water zag je overal kano’s, zeilboten en surfborden. We hebben een hele tijd kunnen spelen, tot iedereen oververhit en uitgeput was. Om een beetje af te koelen zijn we even pootje gaan baden in de oceaan en hebben we een heerlijk ijsje gehaald bij McConnell’s, mijn tweede in één week :). Dit keer kan ik wiskey met pecan praline en chocolate covered strawberries. Opnieuw was ik niet teleurgesteld door deze geweldige ijszaak.

Thuis werd het idee geopperd om te gaan bowlen. De bowlingbaan had plek na acht uur, dus we moesten nog een tijdje wachten. Tegen een uur of zes begonnen mijn oogleden zwaar te worden en besloot ik “even” mijn ogen dicht te doen. Twee uur later schrok ik wakker van het rinkelen van mijn telefoon. Het was tijd om te bowlen. Half slapend ben ik in de auto gestapt, maar gelukkig was ik weer helemaal wakker bij de tijd dat we bij de bowlingbaan aankwamen. We hebben enorm gelachen om elkaars bowlkunsten en hard gejuicht als het geluk weer eens aan onze zijde was. We waren mijn z’n zessen dus konden we in een uur anderhalf potje spelen. Na het bowlen heb ik een poging gedaan nog even te lezen, maar mijn ogen waren al gauw dichtgevallen.

Ik weet niet wat mij te pakken heeft gehad dit weekend, maar ik had tien uur slapen en de volgende achtend toch zoo moe! Lezen dit pijn aan mijn ogen en ik moest mezelf echt weerhouden om weer terug naar bed gaan. Tylor kwam met een goeie oplossing, want hij nam me mee naar buiten voor een potje smashball. Dit gaf mij weer wat energie. Het was echter niet van lange duur, want Tylor stapte in de hondenpoep met zijn slipper. Het was vandaag sowieso niet echt zijn dag, want later op de dag dacht hij een hap kaneel suiker te eten, wat een hap pure kaneel bleek te zijn. Naast dat dit eigenlijk erg gevaarlijk is, was het stiekem ook wel erg grappig.
’s Avonds was het weer tijd voor Gianluca en zijn film awards. Dit keer waren het de Sag Awards (nooit van gehoord), volgens Gianluca veel belangrijker dan de Golden Globes én voorspellend voor de uitslag van de Oscars.

Zoals jullie horen heb ik weer een hoop beleefd deze week. Maar wat er komende week gaat gebeuren, slaat alles. Aanstaande woensdag ga ik namelijk naar Disneyland!!! Ik heb er zo’n zin! Tot volgende week met een uitgebreid verslag van de “Happiest place on earth”.