In nagedachtenis aan...

Dag Papegaai, zei de student
Dag Papegaai, zei de papegaai
Nee, zei de student, jij moet dag student zeggen
Nee, zei de papegaai, jij moet dag student zeggen
Nee, zei de student, ik ben een student
Nee, zei de papegaai, ik ben een student
Jij bent een papegaai, zei de student
Jij bent een papegaai, zei de papegaai
Stomme Papegaai, zei de student
Stomme student, zei de papegaai

Wij zijn geschokt door dit plotselinge overlijden van onze DIERbare buur;
In niet-zo-liefdevolle herinnering

“Ma-Ma” de Papegaai

Hij was een buur van weinig woorden, maar had altijd zijn woordje klaar.
Geen dag hebben we hem hoeven missen en zelfs op de vroege weekendochtenden toonde hij ons zijn lief gebaar.

Nog altijd zit je in ons hoofd en we zullen je (helaas) niet snel vergeten,
Namens alle inwoners van het studentenhuis naast je

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dit is de rouwadvertentie die binnenkort in de plaatselijke krant zal verschijnen. Zodra ik een manier gevonden heb om een papegaai dood te schieten zonder verdacht te worden van moord natuurlijk. Jullie bevinden je nu vast een wat-heeft-die-op-fase, daarom zal ik even uitleggen waar deze daad van frustratie vandaan komt.

Het huis naast ons geeft onderdak aan een echtpaar met twee kinderen én een papegaai. Het zijn vast ontzettend vriendelijke mensen, alleen een beetje jammer dat ze een papegaai als huisdier hebben gekozen. De papegaai heeft over de jaren goed geluisterd naar de kinderen en heeft het een en ander opgepakt. Eén van die dingen is het roepen van “Ma-Ma” om aandacht te vragen. Omdat de ouders het roepen van hun kinderen en de papegaai niet meer uit elkaar konden houden, is de papegaai buiten gezet. Wees gerust, dit doet de papegaai geen kwaad, het is hier al een tijd niet meer onder de 10 graden geweest. Echter! De verhuizing heeft hem niet de mond gesnoerd, want het roepen gaat gezellig verder. ’s Ochtends vroeg, midden op een rustig dag, ’s avonds laat en waarom eigenlijk niet ook in het midden van de nacht wanneer elk normaal wezen probeert te slapen. In andere woorden: om gek van de worden. Vanochtend lag ik weer met een spastisch oog in mijn bed, toen ik niet door mijn wekker maar de voor iedere moeder zoete klank “Ma-Ma” werd gewekt. Het schrijven van deze rouwadvertentie was het gevolg.

Dank voor uw mede leven, het wordt gewaardeerd.