Opgelet: bezigheden

Ik weet dat een aantal van jullie nu net wakker is geworden en bij het opstaan dacht: Oeh het is maandag, een nieuwe blog van Margot!

Dit weekend had ik het lekker druk (ik heb dus een hoop te vertellen), vandaar dat de blog een beetje vertraging heeft opgelopen. Maar geen zorgen, op jullie dinsdagochtend zal mijn volgende verhaal er echt staan.

Omdat ik jullie niet helemaal verhaalloos de week wil laten beginnen, staat hieronder alvast een voorproefje op mijn blog van afgelopen week.

Woensdag 28 september

Mijn sociologie docente (mevrouw Puri) heeft ons in de eerste les een planner gegeven voor de komende periode wat kort gezegd inhoud dat we elke week (2 uur per week) een hoofdstuk gaan behandelen. Eerder heb ik verteld over haar enthousiaste, hoopvol-op-reactie-wachtende en armenzwaaiende manier van lesgeven, wat resulteert in een enigszins vertraagd verhaal. Door deze vertraging hebben we deze tweede week niet hoofdstuk 2, maar hoofdstuk 1 afgerond (dit geeft goede hoop voor de komende weken). Deze week begon ze beide lessen met de mededeling de eerste 10 minuutjes (zoals je misschien al kunt voorspellen werden de “eerste 10 minuutjes” een heel lesuur) te willen besteden aan een onderdeel uit hoofdstuk 1 wat te belangrijk en ingewikkeld was om niet te bespreken. Ik verwacht dan uitleg over iets op rocket-science niveau, maar het bleek het verschil te zijn tussen objectiviteit en subjectiviteit en de verschillende stappen die je moet maken bij het opstellen van een onderzoek. Niet voor het een of het ander, maar dit is iets wat ik in de onderbouw van de middelbare school al heb gehad en als dit niet het geval was geweest had ik het prima in mijn lesboek kunnen lezen. Ik denk zelfs dat de gemiddelde student uit haar les meer heeft aan het boek dan haar uitleg, want erg gestructureerd is het niet. Als voorbeeld: we zijn bezig met de stappen in een onderzoek en begint bij stap drie en bedenkt dan dat ze misschien beter eerst stap één en twee kan uitleggen. Geen grap, we hebben de PowerPoint zo ongeveer achterstevoren doorlopen.

Waarschijnlijk druipt het van mijn woorden af, maar de lessen sociologie zijn voor mij een beetje aan de saaie kant. Dit in combinatie met een after-lunch-dip zorgt voor ongemakkelijke pogingen een geeuw te onderdrukken. En alsof dat nog niet opvallend genoeg is, zit ik ook nog eens naast de meest enthousiaste en meelevende student die ik ooit in mijn leven verwacht te zien. Terwijl hij druk knikkend kreten als ‘uhu’, ‘yeah’, ‘ohh’ en ‘of course’ uitkraamt, doe ik dappere pogingen mijn ogen open te houden en geïnteresseerd te kijken.

Dat was het dan voor nu, morgen volgt de rest!!